دگر پرسی ز قاضی و زمفتی

جواب این سخن بشنو که گفتی

مثال مردهٔ آن دم که خفتی

نه بیداری نظر کن خویش و رفتی

حقیقت آنچه اینجا گه تو گفتی

در اسرار ما اینجا تو سفتی

که دارد ذات کل ورنه نگفتی

دُرِ اسرار اینجاگه نسفتی

تماشا کردمت سری که گفتی

تو خود گفتی و هم از خود شنفتی

شعاع او نمی‌دانی و رفتی

همان بهتر که اندر خاک خفتی

به پیشم کفر باشد قول مفتی

بدام زرق و سالوسش نیفتی

نگر تا در گمان اینجا نیفتی

که خوابت برده است و خوش نخفتی

چرا بابا سخن بیهوده گفتی

که در دیدار خود نادیده سُفتی

منم منصور با من راست گفتی

دُرِّ اسرار ربّانی تو سُفتی

ز وصل واصلان گامی نرفتی

در این وادیّ غولان خوش نخفتی

سوی جنّت دمی هرگز نرفتی

میان این جهنّم خوش بخفتی

براه عزت مردان نرفتی

چوحیوان دائماً خوردی و خفتی

بگو با عاشقان آنچه شنفتی

که با من خوب اسرارت بگفتی

در این دم هرچه بودست فاش گفتی

عیان این جوهر اسرار سفتی

از این گفتارها کاینجاتو گفتی

دُرِ اسرار در معنی تو سُفتی

نمودار الستم آنچه گفتی

که خود گفتی وهم مر خود شنفتی

ترا میبرد با او مینرفتی

که داری از یقین با او شگفتی

تو جان خود چنان آسان گرفتی

از آن مانده کنون اندر شگفتی

ز سرّ آخرت این سر شنفتی

نکردی گوش و اندر خواب خفتی