ز خورد ناسزا پرهیز کردن

به از پس داروی بسیار خوردن

اگر شاید ترا سوگند خوردن

پس آن سوگند را به‌دروغ کردن

چه ژواهی روز رستاخیز کردن

که خون چون منی داری به گردن

سه مه خواهم به پیش شاه خوردن

پس آنگه باز عزم راه کردن

نه جای مویه بود و گرم خوردن

که جای رزم بود و نام کردن

دلِم تنگه ندانِم صبر کِردِن

ز دلتنگی بُوِم راضی بِمِردِن

ز شرم روی تِه مو در حِجابِم

ندانِم عرض حالِم واته کِردِن

اگر جرمی است‌، اینک تیغ و گردن

ز تو کشتن ز من تسلیم کردن

وز آن صورت به صورت باز خوردن

به افسون فتنه‌ای را فتنه کردن

تماشای گل و گل‌زار کردن

می لعل از کف دل‌دار خوردن

که شه را بَد بوَد زنهار خوردن

بد آمد در جهان بد کار کردن

اگر خواهی جهان در پیش کردن

شکم‌واری نخواهی بیش خوردن

یکی ظاهر ز بهر باده خوردن

یکی پنهان ز بهر خواب کردن

ولیکن بود روز باده خوردن

جگرخواری نمی‌شایست کردن

چنین واجب کند در عشق مردن

به جانان جان چنین باید سپردن

چه داری دوست آنکش وقتِ مردن‌؟

به دشمن‌تر کسی باید سپردن

چو کار من مرا بایست کردن

فکندم کاهلی کردن ز گردن

ز هر دونی فغانی نیز کردن

زهر شومی زیانی نیز خوردن

بباید هر دمت صد بار مردن

که بتوانی تو این وادی سپردن

ترا می‌پرورد از بهر خوردن

بِنِه این تیغ را ناکام گردن

شتر‌مرغی که وقت کار کردن

چو مرغی و چو اشتر وقت خوردن