خود آن شب گوییا شب ماند بر جای

شدش یک یک ستاره بند بر پای

نشسته بود هرمز بر سر پای

که تا چون زودتر برخیزد از جای

بفضلت بندازین سرگشته بگشای

مرا دیدار آن گمگشته بنمای

طبیعت را بمعنی کار فرمای

عروسان سخن را روی بگشای

کنون ای مرد دانا گوش بگشای

عروس نطق معنی بین سراپای

زمین را پیش شه بوسید ده جای

وزان پس،‌سرفگند استاد بر پای

گل سرمست چون برخاست از جای

شهش گفت اوفتادم مست درپای

خطی آورده بر لعل شکرخای

گل گرد رخش را خار در پای

چو موی سر نبودش هیچ بر جای

چگونه میکشید او موی در پای

فرو ماندند یاران جمله بر جای

که نتوانست کس برداشتن پای

بپیش کردگار استاده بر پای

نهاده دست بر هم چشم بر جای

چو آن دلبند را برداشت ازجای

نهاده بود آن بت بند بر پای

ز درد آن شکستن زود از جای

بجنبانید آهسته سر و پای

مگر درخواب میبینم من اینجای

که نتوان راست کردن بر زمین پای

بدان صیاد گفتا راز بگشای

که چون دربندم آوردی درین جای

چو افگندی مرا چون موی در پای

بیار آن موی تا برخیزم از جای

چه گر قوّت نبودش هیچ بر جای

که نتوانست بودن هیچ بر پای

چو شه بشنید ازو برجست ازجای

میان دربست و پس ننشست از پای

سپاه خصم را برکند ازجای

درامد لشکر سرگشته از پای

تو از بادی طلسمی کرده بر پای

کجا ماند طلسم از باد برجای