همه در بحر استغنا فنائیم

همه در عین دیدار خدائیم

چو ما از حرف خود در تنگناییم

چرا چیزی دگر بر وی فزاییم

چو با مهر رخ او آشناییم

چرا ای جان و دل از تو جداییم

تو سلطانی نظر کن سوی درویش

چو در کوی وصال تو گداییم

نه مرد عشق بازار تو بودیم

[...]

نگارا از تو دور آخر چراییم

تو را ماییم و ما آخر که راییم

سعادت گر دهد یاری به وصلت

همان به کز در عشرت درآییم

بگو ای نور چشمم تا که رایی

[...]

که آخر ما نه زانسان سست راییم

که هر ده تن به گرگی بس نیاییم

تویی باقی و ما یکسر فناییم

تو شمعی ما همه پروانه هاییم

تو آنجایی و اینجا گه که ماییم

تو ای دلبر کجا و ما کجاییم

خداوندا، بغایت بی نواییم

کرم فرما، که محتاج و گداییم

به کنج عافیت منزل نماییم

در راحت به روی دل گشاییم

لبی پر خنده یعنی آشناییم

سری افکنده یعنی با وفاییم

همان بهتر کز اندیشه برآییم

ز خورد و خواب آسایش نماییم

گواه عصمت این حور ماییم

نه از روی ریا بهر خداییم

چو از این سرزمین رحلت نمائیم

خدا داند کجا محمل گشائیم

چنان او را نوازش‌ها نمائیم

در مهر و وفا بر وی گشائیم

بوره سوته دلان گرد هم آییم

سخن با هم کریم غم وانواییم

چو ما از حرف خود در تنگناییم

چرا حرف دگر بر وی فزاییم

خداوندا عجب شوریده رائیم

چنین بیدانش و بیدل چرائیم

یکی پوید ره مسجد، یکی دیر

از این سو رانده زان سومانده مائیم

نه راه خلق پویان نی ره حق

[...]

برون از وضع و از این و متائیم

اگر باشد کسی در دور مائیم

که ما در بحر الا در شنائیم

نهنگ کائنات آشام لائیم

چو ما از جنس این مردم سواییم

نشانِ کین و آماج بلاییم