دراز آهنگ دیدش قصد پا کرد

به تیغش گرد ران از تن جدا کرد

و گرچه روزگارم زو جدا کرد

فراقش جامهٔ صبرم قبا کرد

سحر بلبل حکایت با صبا کرد

که عشقِ رویِ گل با ما چه‌ها کرد

از آن رنگِ رُخَم، خون در دل افتاد

وز آن گلشن، به خارم مبتلا کرد

غلامِ همتِ آن نازنینم

[...]

به فقر آن را که لطفش آشنا کرد

به بر گر خرقه ای بودش قبا کرد

پدر روی تضرع در خدا کرد

برای خاطر یوسف دعا کرد

کنیزان را به پیش او به پا کرد

به خدمت سرو بالاشان دو تا کرد

ببین حیله که چرخ بی وفا کرد

که بعد از مرگش از یوسف جدا کرد

به پای خم به کنج دیر جا کرد

به پیش پیر ترسا سجده ها کرد

چه گویم بخت من با من چها کرد

چرا زین سان مرا از من جدا کرد

به هجران بختت ار چه سعیها کرد

منال آخرکه دردت را دوا کرد

سخن، چون باربد آنجا رها کرد

نکیسا این غزل دیگر ادا کرد

که کینت ایفلک با من چها کرد

ترا از یار و یار از من جدا کرد

که آخر بخت بد با ما چها کرد

به سد محنت از او ما را جدا کرد

معلم بر در دستور جا کرد

حدیث خود به خاصانش ادا کرد

به نزدیک پدر یک روز جا کرد

به خسرو مدعای خود ادا کرد

چنین در بزم شه تا شام جا کرد

سخن از هر دری با شه ادا کرد

طراز پرنیان نام خدا کرد

که چرخ بی‌ستون را او بپاکرد

شکر را آسمان خاری به پا کرد

که خسرو صدقه بخشید و فدا کرد

چنان باران عنان از کف رها کرد

که روزن چشم نتوانست واکرد

فلک کس را مسلم کی رها کرد

شکسته بسته ای در کار ما کرد