در این سودا چرا باشد زیانم

که او نازک دل و من سخت جانم

به هر خدمت که فرمایی برآنم

به جان کوشم درین ره تا توانم

که یارا هم تو از محنت رهانم

که کاری برنیاید زین و آنم

ولی عشقت به لب آورده جانم

همیخواهم که بر پایت فشانم

دمی دیگر در این دشت ار بمانم

به کوه ازدشت باید شد روانم

همان بهتر که باز افسانه خوانم

ز حال خود سخن در پرده رانم

من آن سنگین تن پولاد جانم

که از سنگی به سختی در نمانم

با نیازی نیازت هست دانم

به هر جا هست برخوان کش بخوانم

بگفت این گنج را حاصل ندانم

بگفتا بی نیازی زین و آنم

مپندار اینچنین نامهربانم

که رسم مهربانی را ندانم

به گلزار وفا آن باغبانم

که خار اندازم و گل برنشانم

مگر کاین بیخودی گیرد عنانم

نماید ره به کوی بیخودانم

مرا بینی که چون سخت است جانم

عدوی خویش و ننگ خاندانم

کجا آهن که با این سخت جانم

اگر کوشم در او راهی ندانم

همی ترسم که ای جان جهانم

نیایی ور رود بر باد جانم

تنت سیم است یا مرمر ندانم

ندیده وصفی از وی چون توانم

بگفت ای عشق تو منظور جانم

کرم فرما به این خدمت مخوانم

بر این سر کوهم ار گویی بمانم

وگر خواهی به پایت جان فشانم

نه خسرو را زشیرین دایگانم

که بر وی تیزتر باشد زبانم

به آتش آب ده تیغ زبانم

که جز حمدت نروید از بیانم