اگر دل دلبر و دلبر کدام است

وگر دلبر دل و دلرا چه نام است

دل و دلبر بهم آمیته وینم

ندونم دل که و دلبر کدام است

دلیل آنک آفتاب خاص و عام است

که شمس‌الدین و الدنیاش نام است

مسلمانیم ما او گبر نام است

گر این گبری مسلمانی کدام است

مرا کز دست خسرو نقل و جام است

نه کیخسرو پنا خسرو غلام است

ملک چون دید کو در کار خام است

زبانش توسن است و طبع رام است

همه کارم که بی تو ناتمام است

چنین خام از تمناهای خام است

بگفت آسوده شو که این کار خام است

بگفت آسودگی بر من حرام است

به رفتن مرکبم بس تیزگام است

ندانم جای آرامم کدام است

چو دشمن شد همه کاری به کام است

یکی آب از پس دشمن تمام است

بپرسیدش که عیب من کدام است

کز آن عیب این نکویی زشت‌نام است

دگر ره گفت که‌این تدبیر خام است

صبوری کن که رسوایی تمام است

به مردان‌بر زنی کردن حرام است

زنی کردن زنی کردن کدام است؟

شکرریز تو را شکر تمام است

که شیرین شهد شد وین شهد خام است

ز بسیار و ز کم بگذر که خام است

نگهدار اعتدال اینت تمام است

ره میخانه و مسجد کدام است

که هر دو بر من مسکین حرام است

نه در مسجد گذارندم که رند است

نه در میخانه کین خمار خام است

میان مسجد و میخانه راهی است

[...]

خدایا رحمتت در یای عام است

از آنجا قطرهٔ ما را تمام است

خداوندا عطاهای تو عام است

عنایتهای عامّت بر دوام است

شما را گربه من میلی تمام است

بجز فرمان من بردن حرام است

همه کار جهان ناموس و نام است

اگر نه نیم نان روزی تمام است

چو او را دانهٔ سالی تمام است

فزون از دانهٔ جستن حرام است