ز هول اندر پریشانی فتادند

ز چشم اشک پشیمانی گشادند

ملوک از باد بر خاک اوفتادند

به همراهی در آن ره رو نهادند

برابر چشم بر چشم ایستادند

نظر دزدیده رو برو نهادند

چو زلف اندر سر و رویش فتادند

بسی بر نرگس و گل بوسه دادند

سران خیل در پایش فتادند

سراسر دست و پایش بوسه دادند

سران چین به پایش درفتادند

سراسر دست و پایش بوسه دادند

به هر سو نافه‌های چین گشادند

به هر جانب چه بازاری نهادند

اشارت کرد تا راهش گشادند

در آن بستان‌سرایش بار دادند

سر بار متاع چین گشادند

ز دیبا جامه‌ها بر هم نهادند

به هر سو طبله عنبر نهادند

نسیم گلستان بر باد دادند

غلامان دست و پایش بوسه دادند

کنیزان پیش رویش سر نهادند

که ناگه آن نظام از هم گشادند

گهرهایش ز یکدیگر فتادند

به شهرستان قیصر سر نهادند

ملک را زان سعادت مژده دادند

سراسر روم در پایش فتادند

همه پا و رکابش بوسه دادند

از آنجا رخ به سوی چین نهادند

پس از سالی به حد چین فتادند

بر این اندیشه یکسر دل نهادند

بر او زین قصه رمزی برگشادند

به تاثیر اختران بر باد دادند

ز ما هر یک به اقلیمی فتادند

که چون چشم جهان بینش گشادند

بر او اولاد او را جلوه دادند

کنیزان روی بر پایش نهادند

پرستاران به دستش بوسه دادند

بدین آیین رخ اندر ره نهادند

به ره داد نشاط و عیش دادند