ز هر خاشه‌ای خویشتن پرورد

که جز خاش وی را چه اندر خورد؟

زمانه برین خواجهٔ سالخورد

همی دیر ماند تو اندر نورد

نه آرام بودش نه خواب و نه خورد

شده روز روشن بر او لاژورد

بجز رای و دانش چه اندرخورد

پسر را که چونان پدر پرورد

که از رنج دیگر کسی برخورد

جهانجوی دشمن چرا پرورد

نبیره فریدون شبان پرورد

ز رای و خرد این کی اندر خورد

یکی سخت سوگند شاهانه خورد

به روز سپید و شب لاژورد

برآشفت یک روز و سوگند خورد

به روز سپید و شب لاژورد

چه نامی بدو گفت فرشیدورد

نه بوم و نه پوشش نه خواب و نه خورد

چنین داد پاسخ که فرشیدورد

بماند همه ساله بی‌خواب و خورد

یکی مادرش سخت سوگند خورد

که بیزارم از گنبد لاژورد

به دادار دارنده سوگند خورد

به روز سپید و شب لاژورد

بدادار دارنده سوگند خورد

بروز سپید و شب لاژورد

یکی گنج ازین سان همی پرورد

یکی دیگر آید کزو برخورد

ز ورقه شب و روز یاد آورد

گه و بیگه از بهر او غم خورد

به ناز آنچه زاید همی پرورد

چو پرورد بکشد هم آن گه خورد

چو بشنید گودرز سوگند خورد

بدین نیلگون گنبد لاجورد

تهمتن یکی سخت سوگند خورد

برآرنده گنبد لاجورد

سیه دیو برجست و سوگند خورد

به روز سفید و شب لاجورد

جهاندیده به مرد سوگند خورد

به خورشید و بر گنبد لاجورد