شد و دید نیز از شگفت آنچه بود

همه دید و  زآن جا برفتند زود

گر آن مرغ فریاد رس نیست زود

برآرد به سه روزش از مغز دود

از آن بوم و بر هر چشان رای بود

ببردند و رفتند از آن جای زود

ربایند مرد از بر زین چو دود

خورندش هم اندر زمان زنده زود

به چندین گهرها و زرّش که بود

ندانست یک روز عمرش فزود

ببدخیره دل هر که زو این شنود

نیایش فزودند و پوزش نمود

وزآن جنگی اسپان همه هر چه بود

به کشتی فکندند و راندند زود

پر انبوه مردم یکی جای بود

همه بومشان باغ و کشت و درود

چو انگشت گشت آتش و رفت دود

ببردند خاکستر هر دو زود

خود ابلیس کز آتش تیز بود

چه پاکیش بُد یا چه آمدش سود

بت ار دادی آن دست کز زر بود

بدان درد در مُردی آن مرد زود

هزار از بلورین طبق نابسود

که هر یک به رنگ آب افسرده بود

بدی داده مغز ستمکاره زود

به ماران که بر کتف او رسته بود

هم از راه و دزدان بگفت آنچه بود

سلیحش همه یک یک او را نمود

بر جفت بازارگان رفت زود

ز هر در سخن گفت و چندی شنود

همان سنگ و پیل استخوان در ربود

دوید از پس پهلوان همچو دود

نپذرفت و یک هفته آنجا ببود

سر هفته زان شهر برکرد زود

مکن بد که تا بد نیایدت زود

مدرو و مدوز و ترا رشته سود

سر خنجر آتش شد و گرد دود

چو آتش کزو جوش خون خاست زود

زدش ز آتش درد بر مغز دود

که شب گشت و هنگام کوشش نبود