به نزدیک شاه پری باز گفت

شهنشا پذیرفت و اندر شکفت

سیه دیو آن گفته بشنید و رفت

ابا نامداران سوی کاخ تفت

همانست کان پهلوان زاده گفت

ره نیکمردی نشاید نهفت

گو شیردل با سیه دیو گفت

که کار ره از من نشاید نهفت

دگر باره با آن سیه دیو گفت

که در کار دانش مکن در نهفت

دو چنگ اندر آورد و زد ای شگفت

سرین سمند سپهبد گرفت

بیامد به نزدیک خسرو بگفت

که دخترت با نیک بختست جفت

بدان دو گرامی پس داد وگفت

که همواره با کام باشند جفت

فرستاده را خلعت افکند و رفت

به پیش سپهبد فرامرز،تفت

چوآن شهر از دست دستان برفت

شتابید نزد فرامرز تفت

چو شب گشت،دستان به خورشید گفت

که مارا سرخویش باید نهفت

اگر کینه کش بهمنت ای شگفت

یکی راه میدانش باید گرفت

درودت همی گوید و بازگفت

سزد گر بمانی زکارم شکفت

بخسبد روان چون که بالا بخفت

تو تنها ممان زان که همراه رفت