همی باژ خواهد ز هر مهتری

ز هر نامداری و هر کشوری

چنان بد ز مستی که هر مهتری

برفتند بر سر ز زر افسری

اگر با سواران شوم مهتری

فرستد پسم نیز با لشکری

به گشتاسپ ده زین جهان کشوری

بنه بر سرش نامدار افسری

چو آگاهی آمد به هر مهتری

بهر نامداری و کنداوری

نوشتند نامه بهر کشوری

سکوبا و بطریق و هر مهتری

جهانجوی با گبر کنداوری

یکی افسری بر سرش قیصری

نوشتند نامه به هر مهتری

کجا داشتی تخت گر افسری

ازان آگهی شد به هر کشوری

به هر پادشاهی و هر مهتری

یکی جادو آمد به دین آوری

به ایران به دعوی پیغمبری

نشست او به ایران به پیغمبری

به کاری چنان یافه و سرسری

که نپسندد او را به دین‌آوری

سر اندر نیارد به فرمانبری

فرستاد زندی به هر کشوری

به هر نامداری و هر مهتری

ور ایدونک نایم به فرمانبری

برون کرده باشم سر از کهتری

به زاولستان شد به پیغمبری

که نفرین کند بر بت آزری

ببردند نامه به هر کشوری

کجا بود در پادشاهی سری

همانا کز ایران یکی لشکری

سوی ما بیامد به پیغمبری

چه کرد این چمان بارهٔ بربری

چه بایست کردن بدین لاغری

فراز آورم چاره از هر دری

بخوانم ز هر دانشی دفتری

یکی بزم سازم به هر کشوری

که باشد بران کشور اندر سری