توانایی خویش پیدا کنم

چو فرمان دهد دیده دریا کنم

توانایی خویش پیداکنم

زمین رابکوکب ثریاکنم

جهان را، چو من تیغ پیدا کنم،

ز خون سپاه تو دریا کنم

همه کین دیرینه پیدا کنم

بگیرمت با قهر و رسوا کنم

من آنم کی چون تیغ پیدا کنم

ز خون روی صحرا چو دریا کنم

که من دشت از ایشان چو دریا کنم

ز بالا چو آهنگ بالا کنم

به خنجر من این دشت دریا کنم

ز بالای تو کوه پهنا کنم

برش زیر و زیرش به بالا کنم

مقام نهنگان دریا کنم

ترا گوهر و نام پیدا کنم

کرا با من این کرد رسوا کنم

بدان تا چو آهنگ دریا کنم

در او نیک و بد را تماشا کنم

برو راز خویش از چه پیدا کنم

وزو کام دل چون تمنا کنم

چو گوپال در جنگ برپا کنم

ز که توتیا آشکارا کنم

کیم من که وصلت تمنا کنم

بدین دیده رویت تماشا کنم

همین بس که از خود گرفته کنار

میان سگان درت جا کنم

عمامه مرا درد سر می دهد

[...]

که نطق از سیوم نشأه گویا کنم

رموز دگر بر تو افشا کنم

کلید سخن را چو پیدا کنم

در وصف دولتسرا وا کنم

بده می که خود را ز سر وا کنم

دمی خویشتن را تماشا کنم

زبان از ثنا نخل موسا کنم

به یاد رخی، سینه سینا کنم

از غم دل روی در صحرا کنم

رفته در ویرانه ای مأوا کنم