روان شاد گردد بدیدار او

خرد تازه گردد بگفتار او

زریری شد از نامه رخسار او

چو گل کاه شد روی گلنار او

پریرخ چو بشنید گفتار او

پر از درد شد جان بیمار او

سپهبد چو بشنید گفتار او

به دل خرم از کار و دیدار او

بیایم دهم مژده از کار او

به پیکار و پرخاش و کردار او

گوان چون شنیدند گفتار او

بپژمرد دلشان به آزار او

شگفتی فرومانده از کار او

همان مردی و رای و کردار او

دریغ آن همه کار و کرداراو

به جای نیاکان ما کار او

بدان تا به بینیم کردار او

دروغست یا راست گفتار او

نه در آفرینش کسی یار او

نه رنجی مر او را ز کردار او

نشان و تن و چهره و کار او

همان ساز و آیین و کردار او

به شاهان شد اندیشه از کار او

ولیکن نه آگه ز کردار او

شب و روز دفتر بُدی یار او

همه دانش آموختن کار او

بمانید تا چون بود کار او

بود کار در خورد دیدار او

چو خستو نیاید به کردار او

بود درد و غم او و آزار او

ببوسید طیهور رخسار او

چنان شادمان شد ز کردار او

چو پردخت ما را دل از کار او

چنان دان که یزدان بود یار او

زمین گشت روشن ز رخسار او

زمان شادمان شد ز دیدار او

فرستاده از هول رخسار او

وزآن هیبت زشت و دیدار او

نگه کرد هر کس به کردار او

بزرگان شدند از پی کار او