بباید گذر کرد ما را ز آب

از آن پیشتر کو ز افراسیاب

پر از خشم و کین و پر از جوش و تاب

ز سالار توران شه افراسیاب

بیامد به درگاه دژ در شتاب

چنین گفت کز شاه افراسیاب

یکی لشکری نزد افراسیاب

بیامد به ناگاه از پیچ و تاب

فرامرز در دست جام شراب

به رخ داده از رنگ می جام آب

سپهبد به تندی برآمد ز خواب

بپوشید جوشن ز روی شتاب

زمین گشت جنبان چو کشتی برآب

ز گرد سپه تیره شد آفتاب

چو روشن شود کشور از آفتاب

سرنامداران درآید به خواب

فرامرز را دیدم اکنون به خواب

دلم گشت از خواب او در شتاب

که مهریست او را که با جان باب

بیامیخت یزدان چو شیر و شراب

چو شد سرگران هر کسی از شراب

برفتند مستان سوی جای خواب

به هنگام بیرون گذشتن ز آب

به ایشان بگیرند ره بر شتاب

مگر کان سپاه گران پرشتاب

فراتر شود از لب رود آب

به هامون برآمد سپهبد ز آب

سپاه از پی او همه با شتاب

همی راند روز و شبان با شتاب

چو اندر هوا مرغ و ماهی در آب

ز دارو و از زعفران بی حساب

ز هندی همه جام ها مشک ناب

شگفتی بسی دید حیوان در آب

دوان از پی یکدگر با شتاب

فرامرز رستم چو آمد ز آب

بر آن جنگ و کینه گرفته شتاب

ز مژگان بسی ریخت بر چهر آب

چو بر لاله و نسترن در ناب

همه غمزه چشم و همه چشم خواب

کیان گوهر و پردل و پر شتاب