او به هر کار بس به اندام است

هم نکوروی و نکونام است

کآنچه او می‌پزد همه خام است

تخمِ بیداد، بدسرانجام است

همه گفتند شاه بهرام است

که ملک گوهر و ملک نام است

بستان هرچه از منت کام است

جز یکی آرزو که آن خام است

وابر کاو شیرگون و دُرفام است

در مزاجش رطوبتی خام است

هر که بر خوان این هوس خام است

نیست معنی درو، همه نام است

زو بری شو که ناخوش و خام است

دانه‌اش را مچین که آن دام است

برهند از جهان که چون دام است

دانه‌اش پردهٔ چنان کام است

همه گفتن برای اجسام است

زانکه هر جسم را جدا نام است

نیک و بد وصفهای اجسام است

هرکه نگذاشت این دو را خام است

آن و این در جهان اجسام است

ورنه آنجا نه نقش و نی نام است

عهد تو سست و وعده ها خام است

چشم شوخت میانه بادام است

غمزهات زخمه زلف و خالت عود

خون عاشق می و لبت جام است

زلف تو بهر صید از چپ و راست

[...]

ور بگوید کسی که آن دام است

دام بهر عذاب و ایلام است

ای فلک آستان که خاک درت

تارک آرای خلق ایام است

وی قمر پاسبان که گرد رهت

توتیا بخش چشم اجرام است

توسن سرکش سپهر بلند

[...]

در صف رزم تیغ بهرام است

در گه بزم زهره را جام است

چو در دور لبش تقوی حرام است

خدایا، دور میخواران کدام است

چه گویم از حدیث زلف و رویش

چو مشرق مظهر هر صبح و شام است

یکی صیاد در دامم فکندنست

[...]

وحدت و کثرت ار چه اقسام است

هر یکی را به حدِّ خود نام است

چونکه ایمان و کفر اقسام است

دانش جمله شرط اسلام است

پیک رحلت که پیریش نام است

مرگ را صحبتش سرانجام است

پیک رحلت که پیریش نام است

مرگ را صحبتش سرانجام است