پیش گیرم طریق تقوا را

از برای صلاح عقبا را ،

از برای صلاح دنیا را

پرورش او دهد هیولا را

نوش دان بهر سود و سودا را

حربهٔ آفتاب حربا را

آتش او ز بهرِ بالا را

ببرد آب روی دریا را

دولتش چون گذاشت علیا را

راهبر بود مر بُحیرا را

خال ما داد بهر دنیا را

زهر مر نورِ چشم زهرا را

جگر و جان علی و زهرا را

دیده و دل حبیب و مولی را

نه سکندر برِ معادا را

کشت دارای ابن دارا را

نبود زیر عرش دانا را

استوی عرشه علی الما را

زین خلایق نه ایم ما یا را

مشمر ز اهل این جهان ما را

مرد بد بخت ذوق دنیا را

بگزید و گذاشت عقبی را

ننهادی محل دنیا را

بگزیدی شهی عقبی را

کو گزیند حیات دنیا را

بگذارد صلات عقبی را

پر معنی گشا بهل پا را

ترک جا کن بجوی بیجا را

آن وفا هیچ ماند اینها را

فکر کن نیک اندر این یارا

نیست بیفایده ولی ما را

بهر آن نافرید حق یارا

دست بالای دست دان یارا

رو برابر بکس منه ما را

یادگار حسام دین ما را

اوست امروز در جهان یارا

هم کسی هست کو پ ر ما را

بگشاید ز لطف خود یارا

در چه بی بنی نهد پا را

یا هلد بهر جای بیجا را