در دل افروز مجلس عضدی

از همه نوع نعمت ابدی

عمر ضایع مکن به بیخردی

دور شو دور، از صفات بدی

چون بدی‌، پس بدان که بیخردی

که خرد نیست رهنمون بدی

دولت سرمدی و نحس ردی

ملک بی‌هلک و عزّت ابدی

فکرت اندر صنایع صمدی

در نبوت ودایع احدی

بوده او سرو جویبار هدی

سرو با تاج و با دواج و ردا

کرده این نفسها بجمله فدی

ساخته از قالب و نفوس غدی

عشق بیرون برد ترا ز خودی

بی‌خودی را بدان ز بیخردی

دوستی با مزاج بی‌خردی

دور دور و هم ایدرست خودی

تا کت آموخت اختیار بدی

که میاموز دی و مه خوردی

چون چراغند از آنکه وقت فدی

چون فتیله ز بن خورند غذی

سال و مه از برای نیک و بدی

شده راضی به جور همچو خودی

نقش او بر گیاه کبش فدی

صدق‌اللّٰه در دو گوش ندی

سخت آشفته جمال خودی

ورچه نوعیست این زبیخردی

قصد جانم چرا کنی چندین

نه بدین شرط دل همی ستدی

با من این شکل میکنی یا خود

[...]

بود پرویز را چه باربد‌ی

که نوا صد نه صدهزار زدی

نقش این کارنامه ابدی

در تو بستم به طالع رصدی

جان درافکن به حضرت احدی

تا بیابی سعادت ابدی

لب و دندان یار من نگرید

خوشی روزگار من نگرید

تیر دیدی که در کمان باشد

قامتش در کنار من نگرید

اختیار منست خوبی او

[...]

خاتم انبیاء، رسول هدی

صاحب جبرئیل، امین خدا

نظر آن بود به سوی خودی

که کنم نیک و نگروم به بدی