اشعار مشابه
مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۴۲
حکم نو کن که شاه دورانی
سکه تازه زن که سلطانی
حکم مطلق تو راست در عالم
حاکمان قالب‌اند و تو جانی
آن چه شاهان به خواب می‌جستند
[...]
مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۴۸
تا شدستی امیر چوگانی
ما شدستیم گوی میدانی
ما در این دور مست و بی‌خبریم
سر این دور را تو میدانی
چون به دور و تسلسل انجامد
[...]
مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۶۰
جان جانی و جان صد جانی
می‌زنی نعره‌های پنهانی
هر کی کر نیست بشنود وصفت
نعل معکوس و خفیه می‌رانی
غیر احمق به فهم این نرسد
[...]
مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۶۱
خامشی ناطقی مگر جانی
می‌زنی نعره‌های پنهانی
تو چو باغی و صورتت برگی
باغ چه صد هزار چندانی
بی تو باغ حیات زندانیست
[...]
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱۰
بنده‌ام گر به لطف می‌خوانی
حاکمی گر به قهر می‌رانی
کس نشاید که بر تو بگزینند
که تو صورت به کس نمی‌مانی
ندهیمت به هر که در عالم
[...]
عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۹۸
زلف را تاب داد چندانی
که نه عقلی گذاشت نه جانی
نیست در چار حد جمع جهان
بی سر زلف او پریشانی
کس چو زلف و لبش نداد نشان
[...]
عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۰۸
خاک کوی توام تو میدانی
خاک در روی من چه افشانی
سر نگردانم از ره تو دمی
گر به خون صد رهم بگردانی
با چو من کس که ناتوان توام
[...]
سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۲ - در نکوهش بزرگان زمان و مدح بونصر احمد سعید
تا کی این لاف در سخن رانی
تا کی این بیهده ثنا خوانی
گه برین بی هنر هنر ورزی
گه بر آن بی گهر درافشانی
با چنین مهتران بی معنی
[...]
خاقانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۲۲۰ - امام مطلق نجم المله والدین ابوالفضایل احمد سیمگر در مدح خاقانی گفته بود
گرچه کان خرد مرا دانی
عاجزم در نهاد خاقانی
صورت روح پاک می‌بینم
متدرع به شخص انسانی
افضل الدین امیر رملک سخن
[...]
انوری » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۰ - در مدح مجدالدین ابوالحسن‌العمرانی اذا شرفه السطان بالتشریف
اختیار سکندر ثانی
زبدهٔ خاندان عمرانی
مجد دین خواجهٔ جهان که سزاست
اگرش خواجهٔ جهان خوانی
کار دولت چنان بساخت که نیست
[...]
انوری » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۴۷۳ - نصیحت
چون ترا روزگار داد به داد
تو چرا داد خویش نستانی
تا توانی به گرد شادی گرد
کایدت گاه آنکه نتوانی
اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۳۵
باز دوشم ز راه مهمانی
به خرابی کشید و ویرانی
داشت در پیش رویم آینه‌ای
تا بدیدم درو به آسانی
که جزو نیست هر چه می‌دانم
[...]
اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۳۶
تو ز آه من ار هراسانی
چون دلم می‌بری به آسانی؟
بر دل ما مکن جنایت پر
که به ترکت کنیم اگر جانی
روز آن نیست ورنه هست مرا
[...]
اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۴۰
کاکل آن پسر ز پیشانی
کرد ما را بدین پریشانی
حاصل ما ز زلف و عارض اوست
اشک چون خون و چشم چون خانی
شب اول چو روز دانستم
[...]
اقبال لاهوری » پیام مشرق » جلال و هگل
می گشودم شبی به ناخن فکر
عقده های حکیم المانی
آنکه اندیشه اش برهنه نمود
ابدی راز کسوت آنی
پیش عرض خیال او گیتی
[...]
شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۷۵
نعمت الله نمی شود فانی
این چنین دانی ار مسلمانی
عارف ار خرقه ای براندازد
نقش بندد خیال سبحانی
هر که او جان فدای جانان کرد
[...]
شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۷۶
حرف جام شراب اگر دانی
نسخهٔ جسم و روح برخوانی
صورتا ساغری و معنی می
ظاهراً این و باطناً آنی
عشق و معشوق و عاشق خویشی
[...]
شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۶۴
ای که هستی به علم برهانی
عالم عالم سخندانی
گر بدانی که ما چه می‌گوئیم
علم خود را به علم کی خوانی
مفلسی از کمال دانایی
[...]
شاه نعمت‌الله ولی » قطعات » قطعهٔ شمارهٔ ۱۲۸
نعمت اللهم وز آل رسول
محرم عارفان ربّانی
قرة العین میر عبدالله
مرشد وقت و پیر و نورانی
پدر او محمد آن سید
[...]
سیف فرغانی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۲۵ - قطعه
مال دنیا بآخرت نرود
گرنه صرفش کنی باحسانی
با تو اینجا نماند ار از خیر
نگماری برو نگهبانی
در قیامت زند بر آتشت آب
[...]
[۱] [۲]