کفر زلفش که رونق دین است

مهتر هند و سرور چین است

دل ما می برد به عیاری

کار طرار دائما این است

نور چشمست و در نظر دارم

[...]

شکر شکر او چه شیرین است

شکر گویم که شکّرم این است

جامی آیین عاشقی این است

مهر اینست و مابقی کین است

از نبی آنچه حجت این است

الخبیثات للخبیثین است

آن نه چشم است غیرت دین است

وز در آفرین و تحسین است

دیگری گفت هر که او بیناست

می گل‌رنگ و شیشه میناست

جامی آئین عاشقی این است

مهر این است و مابقی کین است

مژه ام جلوه گاه پروین است

گل خورشید طلعتان این است

سیب غبغب اگر به دست افتد

بهتر از صد انار یاسین است

کی توانی سبک به منزل رفت؟

[...]

بسترم تیغ و زخم بالین است

تلخی مرگ خواب شیرین است

می گشاید سواد ما از خط

سرنوشت نگاه ما این است

کشته تیغ امتحان تو را

[...]

معنی مطلق صراط این است

پیش چشمی که پاک و حق بین است

غیر معلوم، عامه را دین است

کار اینان به ظن و تخمین است

مهر گردون، چو بنگری، کین است

باده زهر است و کاسه زرّین است

در شناسایی تو، نابیناست

گر همه شیخ ابوعلی سیناست

ماه من ماه را نخستین است

وقت تجدید عهد پارین است

ماه ماتم برفت و عیش آمد

ساقیا فال نیکوئی این است

ماه نو جز بجام کی بیند

[...]

عقل در کوی عشق نابیناست

عاقلی کارِ بوعلی سیناست

دستِ پیر از ولایتِ دین است

این که گویند پیر پیر این است

همه اندرز من به تو این است

که تو طفلی و خانه رنگین است

عقل در کوی عشق نابیناست

عاقلی کارِ بوعلی سیناست

در خرابی نشسته کاین چین است

رسمِ گبران گرفته کاین دین است

بغض کز سنتی بود دین است

مهر کز علتی بود کین است