تاج دنیا و دین خداوند است

در همه کارها خردمندست

در خراسان و در عراق امروز

کیست کاو را به زهد مانندست

چر‌خ را با بقای دولت او

[...]

قدر مردم سفر پدید آرد

خانهٔ خویش مرد را بندست

چون به سنگ اندرون بود گوهر

کس نداند که قیمتش چندست

باز گفتند رزق تو چندست

که دلت قانع است و خرسندست

کانکه این زشت را خداوندست

بهر زشتیش را بیفگندست

تا خدای آن رهی که در بندست

همچو زنجیر در هم افگندست

داند آنکش دلی خردمندست

که از این بانگ تا بدان چندست

عدل شه نعمت خداوندست

جور او پای خلق را بندست

هرکه پرهیزگار و خرسندست

تا دو گیتی است او خداوندست

خانهٔ پنجم آنِ فرزندست

وآنِ اولاد و خویش و پیوندست

پیل بفکن که سیل ره کندست

بیلکی های چرخ بین چندست

به نکاحی که اصل پیوندست

تخم اولاد ازو برومندست

ره به جان رو که کالبد کندست

بار کم کن که بارگی تندست

خانه را در مکن، که در بندست

وندرو زر منه، که زر گندست

بر تو پوشیده جوهری چندست

که از آنجمله کار در بندست

گر نگویم که: زهر یا قندست

داند آن کش دلی خردمندست

بی‌زن و بی‌شریک و فرزندست

او به کس، کس باو نه مانندست