روی مجنون بر آن زمین اولی

که بود پای ناقه لیلی

گرت افتد به مرحمت میلی

رمه باشد به آن ز گرگ اولی

همچو آن ساده دل که از دغلی

ساخت بر ذکر سر نشان جلی

بازگو رمزی از علی ولی

که تو را یافتم ولی علی

در جهان شاه و رهبری چو علی

گر کسی سر کشد زهی دغلی

گفت اگر ناید از شما عملی

که در آن باشد از گنه خللی

آمد آیینه جمله کون ولی

همچو آیینه ای نکرده جلی

گفت عارف که هر چه هست بلی

بهر ما آفریده است ولی

ناگهان نخبه نبی و ولی

زین عباد بن حسین علی

مایه زرقو قلبی و دغلی

چون بود نقد مصطفی و علی

گر بود زشت آه و واویلی

ور بود خوب سادگی اولی

نرگسش را نداده سرمه جلی

ور نه بودی به عینه لیلی

شاد زی از عنایت مولی

در حمای حمایت لیلی

خرق عادات از نبی و ولی

هست بر فضلشان دلیل جلی

کار من تنگ شد ز تنگدلی

سرخروییم ده درین خجلی

بحلی خواسته زو به صد خجلی

داد فرمان ز بعد آن بحلی

فطنتی یابد اندر او ازلی

که خفیات ازان شوند جلی

از جهان رفت در محبت شاه

آنکه بود از ازل غلام علی

بود او آفتاب و تاریخش

هم بود آفتاب شاهقلی

نرگسش را نداده سرمه جلی

ورنه بودی بعینه او لیلی

شاد زی از عنایت مولی

در حمای حمایت لیلی