ای همه ناز و نوشها بتو خوش

ناز ما نیز وقتها میکش

در گروه «مذبذبین» جایش

«لا الی هؤلاء» در شانش

از کتابت مشو جلال ملول

قلم کاهلی به خط درکش

سخن خال شود نویس که هست

سخن خال و خط نوشتن خوش

بهر بریان امیر زاده ما

گوسفندی خرید و فربه و خوش

زود با ورجیان مطبخ وی

گو سپند افکنند در آتش

جام عین شراب دریابش

همچو آب و حباب دریابش

همه عالم تن است و او جانست

خوش حبابی پر آب دریابش

آفتابی ز ماه بسته نقاب

[...]

عاشقانه به یاد او سرخوش

ساغر می چو عاشقان درکش

مست او شو چه جای هشیاریست

نوش کن جام بادهٔ بی غش

دل اصحاب عشق و صحبت دوست

[...]

گرچه آبست اصل و فرع آتش

ضد آبست آتش سرکش

نه نبی نه ملک بود یارش

فهم فرما لطیف اسراش

تیغ در دست توست دشمن کش

خاصه آن را که هست دشمن هش

گر تو را این نوشته ناید خوش

بشکن خامه را و دم درکش

این مثل یاد کن که صاحب هش

ثبت العرش گفت ثم انقش

می کند بر دل این تمنا خوش

شرم باشد ازان عمامه و فش

مصحفی جو چو شاهد مهوش

بوسه زن در کنار خویشش کش

به ازان سفره حفره آتش

که نشد زو گرسنه ای دل خوش

کرده بر خاطر آن مبرد خوش

نحو را چون کسایی و اخفش

رنگ مس نیست بر رخ زر غش

بهر بیگانگان بود روکش

چون دهان تنور او آتش

از دهانم زبانه می زد خوش

شبروان رنج بین و محنت کش

واو به صدر وصال خرم و خوش

فصل دی بود و منقلی آتش

شعله می زد میان ایشان خوش

عالمی را ز مهر آن مهوش

دل چو قندیل دیر پر آتش