سرخ کرده لبان ز خون بشر

لب بالا ز زیر نازک‌تر

کیفی آویخته زدست دگر

بر لب کیف او زهی از زر

چادر از برگرفت و پیچه ز سر

من چو چادرگرفتمش در بر

تازه خوابم ربوده در بستر

غرشی خواب من ببرد از سر

من بخفتم به حجره دیگر

گفتم این قطعه را به خواب اندر:

دوختم بررخش ز مهر نظر

نظری پرسش اندر آن مضمر

وز دو استاد آن بود برتر

که به یک فن شدست نام‌آور

چون‌چنین‌است‌هست شرط هنر

که به یک فن کنی پدیدگهر

عملت نیز اگر نداشت ثمر

هست چون علم بی‌عمل ابتر

پس شد اندر دکان آهنگر

دم و خایسک‌ دید و پتک و تبر

هست بهر چه این زر و لشکر

جز که بهر سلامت کشور

چند سطر از «‌لافنتن‌» و «‌مولیر»

چند شعری ز «‌روسو» و «‌ولتر»

گفت‌: خانم به همره مادر

رفته بودند مدتی به سفر

رفت رنجیده زین سرای بدر

همه تقصیر تست احمق خر!

شوهر از اشگ و آه آن مضطر

قهر کرد و ز خانه رفت بدر

بس که فاسد شدست خوی بشر

نه برادر بود امین نه پسر

روزی آمد به نزد آن دلبر

ساخته از دروغ مژگان تر

چون شد آن ریوساز حیلت کر

در دل خویشتن سوار به خر

یک‌طرف مالیات قند و شکر

یک‌ طرف مالیات‌های دگر

گشت لختی از این‌ور و آن‌ور

کرد پرسش از این در و آن در