بهدی الله عینه قرت

من به عز نفسه أغبرت

ننشیند، سفر کند ز برت

بگدازد ز هجر خود جگرت

عاقل آنست کز سر فکرت

گیرد از حال دیگران عبرت

دوست در جان و نیست خبرت

تشنه میری و آب در نظرت

نام دریا دلی برآوردی

طرفه اینه کآب نیست بر جگرت

بسکه پیش تو رفت ذکر فرات

[...]

عصمت است اینکه نیست سیم و زرت

که شود آرزوی شور و شرت

بالأسامی التی بهم ظهرت

چون ز اسرارشان بود خبرت

صد بد و نیک بگذرد به سرت

که نباشد ز خویشتن خبرت

پر سیمرغ بر دهد مگرت

که شود اوج قاف پی سیرت

برمن این ظلم رفت ودر نظرت

منع ننمود طبع دادگرت

غفلت از خویش داشت بی خبرت

ما کشیدیم پرده از نظرت

نیست گرین حرف ز من باورت

خود رو و تحقیق کن از مادرت

با قضا سود کی کند حذرت

خون مگردان به بیهده جگرت

چون که‌ چسبید سخت بیخ خرت

مادرت را درآرد و پدرت

بر بهین فرد زادهٔ عترت

پور مرجانه را دهی نصرت