این ز نصرت زده سه پایه بخت

فلک آن‌را چهار پایه تخت

ای کمر بسته کلاه تو بخت

زنده‌دار جهان به تاج و به تخت

پیش ازانت فکند باید رخت

که‌افسر‌ت را فرو کشند از تخت

بانگی از اژدها برآمد سخت

در سر افتاد چون ستون درخت

از هنرمندی‌ام نوازد بخت

بی‌هنر کی رسد به تاج و به تخت‌؟

با نشیننده‌ای که دارد تخت

دست عهدی شده‌ست ما را سخت

چون به فرمان ما شدی بر تخت

هم به فرمان ما رها کن رخت

خواب من گرچه بود خوابی سخت

از سرم هم نبود خالی بخت

تاج بر سر نهاد و شد بر تخت

بختیاری چنین نماید بخت

اسدی بود کرده طالع تخت

طالعی پایدار و ثابت و سخت

یک دو ساعت نشست بر سر تخت

پس به خلوت کشید از آنجا رخت

شاه بهرام روزی از سر تخت

برد سوی شکار صحرا رخت

از کلاه و کمر تو داری بخت

پای درنه نه تاج‌مان و نه تخت

روزی از طالع مبارک بخت

رفت بهرام‌ گور بر سر تخت

روز تا روز شاه فرخ بخت

در سرای دگر نهادی رخت

ناگهان روزی از عنایت بخت

آمد آن تاجدار بر سر تخت

در سرائی فرو نهادم رخت

بر نهادم ز جامه تخت به تخت

پر و بالی چو شاخه های درخت

پایها بر مثال پایه تخت

آمد آن بانوی همایون بخت

چون عروسان نشست بر سر تخت

فرش‌هایی کشیده بر سر تخت

نرم و خوشبو چو برگ‌های درخت