برده از روی آب جان خاشاک

شده از گفتگوی حادث پاک

چونکه آن جسم پاک شددر خاک

لرزه افتاد در همه افلاک

دانه چشم چون رود در خاک

چه گمان میبری تو ای غمناک

تا نشد نیست دانه اندر خاک

کی شد او هست زنده و چالاک

از یکی جوشد آب صافی و پاک

وز یکی آب تیرۀ گلناک

حاصل این است کاو ز عالم خاک

رفت و گشت از غبارانده پاک

همچو کرمند جمله زاده ز خاک

هم درین خاکشان کنند هلاک

وانگه آن قطره گشته درداز خاک

چون کلوخی کز آب شد نمناک

همچو کرمی بود که رست از خاک

کی کند میل جانب افلاک

چونکه از خلق زشت گردی پاک

بر شوی چون فرشته بر افلاک

دل بحق ده که صاف گردد وپاک

گذرد همچو آب بر سر خاک

نشد آلوده آب صاف از خاک

باز با بحر رفت روشن و پاک

چون که گردی از این صفتها پاک

همه بر پات سر نهند افلاک

از تو جو شد چنانکه چشمه ز خاک

تا از آن جوششش شوی چالاک

تا نگردی تمام از وی پاک

کی روی چون مسیح بر افلاک

کل اشیا فنا شوند و هلاک

از بد و نیک و از پلید و ز پاک

چون زنورت منور آمد خاک

شد کثیفی لطیفتر ز افلاک

گشت در باد و آب و آتش و خاک

ظاهر آثار آن نه در افلاک

سر نهادند قدسیان بر خاک

پیش جد مخاطب لولاک

نرسد در کمال تو ادراک

بیش از این نیست حل مشتی خاک