همه از کار کرد الله است

نیکبخت آن کسی که آگاه است

مرد با‌مایه را گر آگاه‌ است

شحنه باید‌، که دزد در راه است

بر زن ایمن مباش زن کاه است

بَرَدش باد هر کجا راه است

خیر فارغ که آب در راه است

بی‌خبر کاب نیست آن چاه است

انک بر تخت مکرمت شاه است

شرف الدینِ حق شرفشاه است

در تکاپوی خدمتش جوزا

از کمر بستگان درگاه است

وز پی امتثال فرمانش

[...]

که من و ما حجاب این راه است

پردۀ بارگاه الله است

مشنو آن را از او که گمراه است

زانکه غافل ز ذات اللّه است

دان که دل هم در اندرون شاه است

بیشمارش غلام و اسپاه است

بر ما شیر کم ز روباه است

گرچه پیش وحوش خود شاه است

سخن آن که مرد آگاه است

«لیس فی جبّتی سوی اللّه» است

جان به فطرت ز ایزد آگاه است

لوح بی رنگ «صبغة اللّه» است

صفت آنکه سالک راه است

«فبما رحمة من الله» است

حکم عدل نام آن شاه است

باطناً شمس و ظاهراً ماه است

رند مست است زاهد هشیار

بندهٔ بندگان درگاه است

دل تو بارگاه الله است

خلوت خاص نعمت الله است

دل مرنجان و دل به دست آور

گر دلت زین حکایت آگاه است

حکم و عدل نام آن شاه است

باطناً شمس و ظاهراً ماه است

رند مست او زاهد هشیار

سیّد بندگان درگاه است

مرشدی کو خبیر این راه است

به یقین دان که نعمت‌اللّه است

نزد ما او خلیفة‌اللّه است

باطناً مهر و ظاهراً ماه است

عقل اول وزیر آن شاه است

باطنا شمس و ظاهرا ماه است

جوع آیین سالک راه است

شیوه عارفان آگاه است

آن احد گفتمت هوالله است

متعالی ز فهم آگاه است