رفت شویش شبی به مهمانی

شب سیه بود وسرد و بارانی

حاجی داغ کرده پیشانی

پیرو سنت مسلمانی

گشته با ما شریک زندانی

یک نفر نایب خراسانی

مردم تورفان‌ و فرغانی

بگرفتند مذهب مانی

اندر او جلوه کرد ایرانی

چیره شد بر دوکیش عرفانی

بود بومسلم خراسانی

یکی از شیعیان ایرانی

بخت بد بین که قوم افغانی

کآمدند از نژاد ایرانی

نیست اندر زبان پختانی‌

اثری از لسان عبرانی

هست آزاده‌ای صفاهانی

نیکمردی به نام سلطانی

غیر ازین رنج ‌های پنهانی

که ندانم من و تو خود دانی

بهر مخدوم خود به پنهانی

می‌نمودی شکار گردانی

آنچه اکنون سیاستش خوانی

هست کاری عظیم اگر دانی

بود محمود زابلستانی

بنده زادی چنان که می‌دانی

بی‌نصیب آید از مسلمانی

خویش راگم کند ز نادانی

به خراسان فتد صفاهانی

به صفاهان رود خراسانی

پادشه چون نمود نادانی

رویند کشوری به ویرانی

عوض سیرت مسلمانی

خلق را داده خوی شیطانی

راهی ار سازد و خیابانی

کارگاهی و کاخ و ایوانی

در «‌اوین‌» داشتم گلستانی

باغ و آب و درخت و ایوانی

آنچه را روح و نفس و دل خوانی

هست جای شعور پنهانی