گه سر از رنج دست می مالم

گه ز درد شکم همی نالم

استر ار هست بدرگ و ظالم

خربه‌ای خواجه از چنین عالم

پل جیحونشان سرِ ظالم

وحش‌گه پایه‌شان دل عالم

جمله درویش را دهم مالم

از چنین دوستی چرا نالم

چون علی هم شجاع و هم عالم

نه چو حجّاج باغی و ظالم

گفته باشد خدای را ظالم

که نباشد به کار در عالم

گر بپرسد کسی ز من حالم

من چه گویم که از که مینالم؟

انا سرالکلیم فی العالم

کی رسد هر نبی باحوالم

همچو او در جهان نبد عالم

بنده اش بود عادل و ظالم

نبود غیر حق بر آن عالم

کیست در پرده عادل و ظالم

من و او ز اعتبار این عالم

گرچه گویم نباشد آن حالم

چو من آشفته آن زلف و خالم

از این بهتر نظر می کن به حالم

شب هجران تو بس جان گدازست

تویی چون ماه و من همچون هلالم

منم موری ضعیف از ناتوانی

[...]

مُسْلِم آنکس بُوَد به قَول رسول

گرچه عامی بُوَد وَ گر عالِم

که بهر جا بُوَد مسلمانی

باشد از قول و فعل او سالم

کو شفیقی که بنگرد حالم

کز جدایی چگونه می نالم

نه کنیزک به دست نی مالم

محرمی کو که پیش او نالم

گفت من ز رنجکش یکی زالم

کمتر از صد به اندکی سالم

تا کی از دست ساربان نالم

که بود نام او گم از عالم

گفت شیخا برس به احوالم

زبن ستم کاره واستان مالم