زندگانی چه کوته و چه دراز

نه به آخر بمرد باید باز؟

هم به چنبر گذار خواهد بود

این رسن را، اگر چه هست دراز

خواهی اندر عنا و شدت زی

[...]

سرو ساقی وماه رود نواز

پرده بر بسته در ره شهناز

زخمه رودزن نه پست ونه تیز

زلف ساقی نه کوته ونه دراز

مجلس خوب خسروانی وار

[...]

ای تو را آروزی نعمت و ناز

آز کرده عنان اسپ نیاز

عمرت از تو گریزد از پس آز

تو همی تاز در نشیب و فراز

بر در بخت بد فرود آید

[...]

چند گویی که نشنوندت راز

چند جویی که می نیابی باز

بد مکن خو که طبع گیرد خو

ناز کم کن که آز گردد ناز

از فراز آمدی سبک به نشیب

[...]

در نشیب آمدی مجوی فراز

وقت ناز تو نیست تیز متاز

نه ای آگه ز حال و معذوری

خفته غفلتی و بسته آز

پی گسسته چرا دهی ناورد

[...]

آمد آهسته با کرشمه و ناز

دوش نزد من آن نگار طراز

زلف پرپیچ بر شکست به گل

چشم پر خواب سرمه کرده به ناز

بر نهاده بر ابروان چوگان

[...]

باز عثمان عندلیب آواز

کرده از قول جادویی آغاز

باطن این گوید و به ظاهر باز

صد تضرع فزون کند ز آغاز

چنگ اسفندیار چنگی باز

با دل و جان ز عیش گوید راز

آمد آن مایه سعادت باز

کز جهان ملک را به دوست نیاز

تخت او را سپهر گشته رهی

بخت او را زمانه برده نماز

حزم او پیش بین سیاه و سپید

[...]

ای دل خرقه سوز مخرقه ساز

بیش ازین گرد کوی آز متاز

دست کوتاه کن ز شهوت و حرص

که به پایان رسید عمر دراز

بیش ازین کار تو چو بسته نمود

[...]

نیستم اندرین سرای مجاز

طاقت بار و قوّت پرواز

همه افتاده‌اند در تک و تاز

کرده بر تو زبان طعن دراز

او زمبدع همی پذیرد ساز

پس به ابداع می‌رساند باز

چیست‌ نام جهان سرای مجاز

در سرای مجاز جای مساز

زین نشیمنگهش برون انداز

تاکند در هوای او پرواز

پیش تا صور در دهد آواز

خویشتن را بکش به تیغ نیاز

اجل آمد کلیدخانهٔ راز

درِ دین بی‌اجل نگردد باز

خویشتن را در این طلب بگداز

در ره صدق جان و تن در باز

در جهانی که عشق گوید راز

نه تو مانی نه نیز عقل تو باز