گفت خضرم ز راه غمخواری

کای فرو مانده در گرفتاری‌

منشین غافل ار خرد داری

پیشه گیر و بکن نکوکاری

ای شنیده فسانه بسیاری

قصهٔ کوزه‌گر شنو باری

تاکی ای مست‌، لاف هوشیاری

چند لنگی بری به رهواری

آز بگذار تا نیاز آری

کآز آرد به رویها خواری

نگذری زانکه بس گرانباری

بر بار گران گرفتاری

چیست جرمم چه کرده‌ام باری‌؟

که نهی هر دمم زنوخاری

ملک و ملک از کجا به دست آری

چون مهی شست روز بیکاری

اندهی صعب یابد از کاری

بسته گردد به دست خونخواری

رفت و خانه بجُست بسیاری

تا برآید مگر ورا کاری

راستی بهتر از همه کاری

خوانده باشی تو اینقدر باری

نه تویی تو ز تست بر کاری

تو کئی اندرین میان باری

هرچه خواهی ز رنگ برداری

در یکی خم زنی برون آری

تا هوا خواهی و هوا داری

کودکی کن نه مرد این کاری

قول باری شنو هم از باری

که حجابست صنعت قاری

خود پدیدست تا به مکّاری

چه دهد هندویی و طرّاری

تو ندانی طریق هشیاری

تو خرد را دروغ‌زن داری

سست بازار و سخت آزاری

خربزه خور نه خربزه کاری

سوخته مغز و خام گفتاری

سوده سودا و ساده بازاری

ذره‌ای نور اگر به دست آری

بی‌تعب جسر نار بگذاری