الفراق، ای طاقت و آرام و خواب

الوداع ای عقل و هوش و صبر و تاب

اهل بیت احمدی، در اضطراب

آل سفیان رفته در بستر بخواب

صبح، که زد تکیه چو افراسیاب؛

بر سر کرسی سپهر آفتاب

تاب همی دید، همی خورد تاب

آب همی خورد و همی داد آب

زاهدا چند باشی اندر خواب

رو وصالش بجان و دل دریاب

خوش بگو بر در سرای مغان

افتتح یامفتح الابواب

چشم دل باز کن ببین در دل

[...]

از نظر بحر و موج و آب و سراب

کثرت و وحدت و سئوال و جواب

اصحبوا العشق ایها الا صحاب

الوداد الودا دیااحباب

عشق گو و عشق دان و عشق بین

عشق شو عشق و رخ ز غیر بتاب

می کش و نی زن و بچنگ آور

[...]

شب تو چون همه گذشت به خواب

عمر تو نیمه شد به وقت حساب

ای بسا نفحه آمد و تو به خواب

بر مشامت زد و تومست و خراب

غرق آبند عالمی چو حباب

ظاهرش ساغر است و باطن آب

آن نباشد ولی که چون سرخاب

رود از بهر آبروی بر آب

پور و فرزند بد بود به دو باب

زنده مالت برند و مرده ثواب

آن نبینی که پرتوِ مهتاب

چون بتابد بر آینه یا آب

لعل یار ار نبود لعل مذاب

از چه بودش خواص باده ی ناب

لعل ماند به لعل نوشین لیک

پیش او لعل را نماند آب

وقت آن خوش کزین پیاله ی نوش

[...]

از تو سنت به تب کتاب به تاب

ز آتشت شرع و عرف هر دو کباب

خانه ی کفر و شرک و کاوش و کین

گشته آباد از تو خانه خراب

ز اشک ایتام خالی از پرهیز

[...]

دوش درچشم من نیامد خواب

همه بودم به خویشتن به خطاب

کان خطا پیشه سیه نامه

مانده مأیوس از خود از هر باب

شده مشهور درجهان به گنه

[...]

چمن آرای گلشن وهاب

زینت افزای منبر و محراب

شرف خاک و باد و آتش و آب

باعث رتبه اولوا الالباب

ساقیا سوختم بیا بشتاب

آتشم را نشان به آب شراب

تا بدانند ماه سرو قد است

برفکن از جمال خویش نقاب

به خیال رخ تو دیده ی من

[...]

هان وفایی چه خفته ای دریاب

در طریقت نه کفر شد خور و خواب؟

پیر گشتی به جهل و نادانی

شد به بازی و لهو دور شباب

گر شد آنت ز دست، اینت هست

[...]

باز لبریز شد قدح ز شراب

باز سر جوش زد خم از می ناب

باز ساقی صلای عشرت داد

بقدح خوارگان مست خراب

باز آن پرده دار بزم وجود

[...]