موی سپید چیست ندانی زبان مرگ

زیرا که هر که دید ز خود ناامید شد

دی از زبان حال همیگفت با دلم

چیزی که جان ز ترس چو از باد بید شد

گفتا که برگ مرگ بساز ارنخفته

[...]

حسد آنجا که آتش افزود

خرمن عقل و عافیت سوزد

حسد آنجا که آتش افزود

خرمن عقل و عافیت سوزد

مرگ ما هست عروسی ابد

سِر آن چیست هو الله احد

شمس تفریق شد از روزنه‌ها

بسته شد روزنه‌ها رفت عدد

آن عددها که در انگور بود

[...]

انماالله اله واحد

و هو الغایب و هو الشاهد

می کند در همه اضداد ظهور

نیست با هیچ یک از اشیا ضد

سر وحدت به بطونش راجع

[...]

نیست در راه صداقت چپ و راست

نیست در دین صداقت کم و کاست

نقطه ای گر ز صداقت پاشد

آن صد آفت نه صداقت باشد

انما الله اله واحد

فهو المنعم و هوالحامد

عین ممکن به براهین خرد

نتواند که شود هست به خود

خاطر از وسوسه صافی کردند

در ورع موی شکافی کردد

شعله در رشته جان اندازد

شمع سان از تف آن بگدازند

چون ستوران حرون چند ز حد

می بری زخم به دندان و لگد

تیغ او گر به میان سد نشود

کید یأجوج فتن رد نشد

گه شوی سوی مقاصد قاصد

باشی آن را به قصاید صاید

قبله ی عشق یکی باشد و بس

بدان که انس و خوف و شوق از آثار محبت است. جز آن که این آثار برحسب نظرگاه عاشق و غلبه ی حالی که در اوست، تفاوت پذیرد.

چشمی داری و عالمی در نظر است

دیگر چه معلم، چه کتابت باید

زان به مجلس زبان چه بگشاید

سخنش جمله قالبی آمد

آنکه این گریهٔ من در غم اوست

گریه را آب روان پندارد

با همه خلقِ جهان گرچه از آن

بیشتر گمره و کمتر به رهند

آن چنان زی که چو میری برهی

نه چنان زی که چو میری برهند

راه تنبوشه مبرز شده سد

صد مقنی نتوان کردن رد