ای که با سوز غم عشق تو می سازد دل

تا بکی ز آتش سردای تو بگذارد دل

گرچه عار آیدم از شاهی ملک در جهان

بغلامی تو امروز همی نازد دل

روح قدسی بجنیبت کشی من آید

[...]

ما که در بادیه عشق تو سرگردانیم

کعبه کوی ترا قبله دلها دانیم

چشم ما گر همه با ناوک محنت دوزند

دیده بر دوختن از دیده تو نتوانیم

کوی تو کعبه و دیدار تو عید اکبر

[...]

وقت آنست که ما جانب میخانه شویم

چون پری ساقی ما شد همه دیوانه شویم

جرعه ای چون بچشیدیم ز میخانه عشق

عهد و پیمان شکنیم از پی پیمانه شویم

آشنای حرم عشق چو گشتیم کنون

[...]

بی تو چون طره تو حال مشوش دارم

همچو زلف تو وطن بر سر آتش دارم

بشکر خنده شیرین لب میگون بگشا

که هوای شکر و باده بی غش دارم

پای بر فرق فلک می نهم از روی شرف

[...]

گرچه از دست غمت حال پریشان دارم

نکنم ترک غم عشق تو تا جان دارم

جان چه باشد که از او دل نتوانم برداشت

من که در سر هوس صحبت جانان دارم

از مقیمان مقام سر کویت چو شدم

[...]

تا به سودای تو از راه دراز آمده‌ایم

ناز می‌کن که به صد گونه نیاز آمده‌ایم

نازنینی تو اگر ناز کنی می‌رسدت

ما گدایان به نیاز از پی ناز آمده‌ایم

از غمت سوخته و طالب درمان نشده

[...]

من که بر جان و دل از درد تو داغی دارم

با سر کوی تو از روضه فراغی دارم

از خیال قد چون سرو و رخ گل رنگت

راستی در نظر آراسته باغی دارم

چون تو در انجمن آئی مه تابان چکنم

[...]

ما جگرسوختگان با غم دلدار خوشیم

سینه مجروح ولی با الم یار خوشیم

ای حکیم از پی آزادی ما رنجه مشو

زانکه در داغ غم عشق گرفتار خوشیم

در علاج دل بیچاره ما رنج مبر

[...]

در ره عشق تو با درد و الم ساخته ایم

سینه سوخته را مجمر غم ساخته ایم

ما دل آشفته لطف و کرم دوست نه ایم

عاشقانیم که با جور و ستم ساخته ایم

چشم ما لایق دیدار تو زانست که ما

[...]

نتوان لعل فرح بخش ترا جان گفتن

کانچه آید بدهان پیش تو نتوان گفتن

عارضت را که بر او مهر فلک دربان است

روشن است اینکه نیارم مه تابان گفتن

قامتت را که از او طوبی و جنت خجل است

[...]

بازم ای دوست چرا از نظر انداخته ای

با حسودان من دلشده پرداخته ای

چه شد آن ترک جفاکیش کمان ابرو باز

که دلم را سپر تیر بلا ساخته

با حسودان بداندیش چه ورزی یاری

[...]

گر تو روی دل خود آینه سیما بینی

چهره دوست در آن آینه پیدا بینی

چون تو از ظلمت هستی نفسی باز رهی

همه آفاق پر از نور تجلی بینی

دل بآب مژه و آه جگر صافی کن

[...]

بسته ام دل بغم عشق پری رخساری

صنم سیمبری حور ملک کرداری

شادی خاطر هر شیفته غمگینی

مرهم سینه هر سوخته بیماری

دلبری سرو قدی سیمبری مهروئی

[...]

قد رعنا رخ زیبا لب شیرین داری

قصد غارتگری عقل و دل و دین داری

حسن صورت نشود جمع بلطف سیرت

نازنینا تو هم آن داری و هم این داری

جان من خسته بدان غمزه فتان کردی

[...]

ای در اقلیم معانی زده کوس شاهی

بنده امر و مطیع تو ز مه تا ماهی

هر که خاک ره تو تاج سر خود نکند

پیش ارباب معانی بود از بی راهی

هست افکار تو مشاطه ابکار غیوب

[...]

راه اگر سوی خرابات مغان دریابی

دارد امید که اسرار نهان دریابی

از سر هستی موهوم سبک برخیزی

گر از آن ساقی جان رطل گران دریابی

دوست را کز دو جهان مسند او بیرونست

[...]