ساقیا موسم عیش است بده جام شراب

لطف کن بسته لبان را به زلالی دریاب

قدح باده اگر هست به من ده تا من

در سر باده کنم خانهٔ هستی چو حباب

در حساب زر و سیم است و غم داد و ستد

[...]

بیش از این سر ز من بی دل و بیهوش متاب

بی دلی را ز ره لطف و کرامت دریاب

خواب در دیده ی بی خواب خوشم می آید

به خیالی که توان دید خیال تو به خواب

مردم دیده ی ما غرقه به آب غم تست

[...]

باده ارزان شد و زهاد خرابند و یباب

ساقی، از جام بلورین تو جان را دریاب

می رود عمر براهی که نمی آید باز

این دمی چند که باقیست بمی خانه شتاب

باده ار دل شد و دل جان شد و جان جانان شد

[...]

شب، همه شب به هوای تو چنین مست خراب

بانگ عشق تو بگوشم رسد از چنگ و رباب

نفسی بیش نماندست ز بیمار غمت

آخر، ای یار گرامی، نفسی اندر یاب

ما که سودای تو داریم نگوییم ز زهد

[...]

یارم از خانه برون آمد سرمست و خراب

جام می برکف و می گفت خذوا یا احباب

جام جم کی بنظر آرد و لذات دو کون

هرکه یک جرعه بنوشید از آن باده ناب

هرکه از پرده پندار نیامد بیرون

[...]

نامسلمان پسری خون دلم خورد چو آب

که به مستی دل مرغان حرم کرده کباب

کار بر مرغ دلم در کف طفلی شده است

آن چنان تنگ که گلشن بودش چنگ عقاب

شاهد عشق حریفیست که گر یابد دست

[...]

نیست امروز شکست دلم از چشم پرآب

دایم این خانه خرابست ازین خانه خراب

رعشهٔ نخل وجودم نگذارد که به چشم

آشیان گرم کند طایر وحشی وش خواب

چو پر آشوب سواری که به شادی نرسید

[...]

سرورا ادعیه‌ات تا برسانم به نصاب

از دعا هر نفسم نقش جدیدیست بر آب

سپه ادعیه‌ام روی فلک می‌گیرد

تا تو را می‌رسد از روی زمین پا به رکاب

آنچنانست دلم بهر تو از ادعیه گرم

[...]

مردم چشم جهان بین پدر

آن که نادیده جهان رفت به خواب

غنچهٔ باغ جهان شاه علی

طفل نامجرم ایمن ز عذاب

کاندرین باغ ز خوشبوئی او

[...]

دل عفاک الله ازین بیش جنون ده به شتاب

طی میقات کن و زود حرم را دریاب

بر در کعبه ذلیلم اثری واحزناه

در ره مکه فقیرم مددی یا اصحاب

وقت احرام شد و طی مراحل باقیست

[...]

دوش در بزم که بی روی تو خون بود شراب

کرد یاد دهنت شد دهن جام پر آب

بخت در خواب و ازو این همه آزار کشم

وای بر من اگرم بخت نمی بود به خواب

خانه از خویش تهی کن که ز نظاره آب

پرده چشم حباب است همان چشم حباب

راه خوابیده رسانید به منزل خود را

بخت ما نیست که بیدار نگردد از خواب

رهرو عشق نگردد ز ملامت در هم

[...]

دیده از خط بدیع آب دهید ای احباب

که عجب نقش بدیعی زده دوران بر آب

لب میگون و خط سبز تماشا دارد

بزدایید ز دل زنگ ازین سبزه و آب

دم خط را چو دم صبح غنیمت دانید

[...]

نکند باده شب، سوختگان را سیراب

تشنه در خواب شود تشنه تر از خوردن آب

پیش از آن دم که کند خون شفق را شب مشک

همچو خورشید برافروز رخ از باده ناب

در بهاران مشو از باده گلگون غافل

[...]

عمر را پاس نفس باز ندارد ز شتاب

نتوان زد به گره آب روان را ز حباب

چه خیال است کند مست ترا باده ناب

مستی چشم ترا آب خمارست شراب

روز در جام می آویز که در شب می ناب

همچو آبی است که لب تشنه بنوشد در خواب

رنگ بیدار شدن، گل نکند از بختم

که پدید آمده چون صورت دیبا در خواب

بر نیاید چون ز گل صد آرزوی عندلیب؟

کز وفا، یک ساله راه آمد به کوی عندلیب

گرچه میخانه ناز تو ز خط گشت خراب

می‌جکد از لب لعل تو همان باده ناب

خیز و مشتاق حزین را به دو جامی دریاب

گرچه شد باده حسن تو ز خط پا برکاب

دلبری از تو و خوبان جهانند حجاب

بحر زخاری و هر چه نه تو مانند حباب

عین انواری و غیر تو بود تاب سراب

نور پاکی و فسانه است حدیث گل و آب