گفت من باری به جان بگزیده‌ام

پس به ملک عالمش بخریده‌ام

چون همه خلق جهان را دیده‌ام

در که پیوندم که بس ببریده‌ام

من ندانم کان به مستی دیده‌ام

یا به هشیاری صفت بشنیده‌ام

سرّحق در ذات او من دیده‌ام

زو همه عرفان حق بشنیده‌ام

ز آنکه اسرار محمّد دیده‌ام

راه شرع ازگفته‌اش بگزیده‌ام

من زنی این رازها بشنیده‌ام

بلکه در عین این معانی دیده‌ام

غیر ازین درگوش خود نشنیده‌ام

من بچشم خویشتن این دیده‌ام

من ز دانا نور معنی دیده‌ام

گل ز بستان معانی چیده‌ام

گفت من او را بزر بخریده ام

گفت من او را بجان بگزیده ام

طعم دین من دانم و من دیده‌ام

زانکه طعم کفر هم بچشیده‌ام

من که پیلان را ز هم بدریده‌ام

من که گوش شیر نر مالیده‌ام

گفت با خود من شهان را دیده‌ام

پیش سلطانان مه و بگزیده‌ام

دل همی‌گوید کزو رنجیده‌ام

وز نفاق سست می‌خندیده‌ام

گفت از دمگاه آغازیده‌ام

گفت دم بگذار ای دو دیده‌ام

من شما را سرنگون می‌دیده‌ام

پیش از آن کز آب و گل بالیده‌ام

گفت نیکویی ازینها دیده‌ام

من دعاشان زین سبب بگزیده‌ام

گفت من هم نیز خوابش دیده‌ام

وز روان شیخ این بشنیده‌ام

شیشهٔ دل را چو نازک دیده‌ام

بهر تسکین بس قبا بدریده‌ام

دست گوید من چنین دزدیده‌ام

لب بگوید من چنین پرسیده‌ام

من به صحرا خلوتی بگزیده‌ام

خلق را من دزد جامه دیده‌ام