تا بگوید آنچه او نشنیده است

تا بگوید آنچه در دین دیده است

آنچه هرگز آدمی نشنیده است

نه کسی دانسته ونه دیده است

آنچه هرگز آدمی نشنیده است

نه کسی دانسته و نه دیده است

کوی نومیدی مرو اومیدهاست

سوی تاریکی مرو خورشیدهاست

وهم آنگاهست کان پوشیده است

این تحری از پی نادیده است

تخم اول کامل و بگزیده است

تخم ثانی فاسد و پوسیده است

حق آن حقی که جانت دیده است

که مرا بر بیت خود بگزیده است

بعد نومیدی بسی اومیدهاست

از پس ظلمت بسی خورشیدهاست

چون فرار از دام واجب دیده است

دام تو خود بر پرت چفسیده است

دیده تا نور جمالش دیده است

در نظر ما را چو نور دیده است

چشم مردم روشن است از نور او

خوش بود چشمی که او را دیده است

ساقی ما مست و جا م می به دست

[...]

دیده چشم می پرستی دیده است

اشکم از مستی بسر غلطیده است

دل بر او رفت اینجا جا نبود

سینه تنگ و آرزو بالیده است

زلف در گوش تو شرح حال ما

[...]

ای بسا از تو بتر بخشیده است

گرچه دهر از تو بتر کم دیده است

ورنه می‌بینی به هم پیچیده است

گردن خود را به تو دزدیده است

ای که گویی نفسم آرامیده است

سخت می‌بینم تو را بلعیده است

گر لبش‌ از تشنگی‌ خشکیده است‌

خشکی‌ای کی‌ بحر جانش‌ دیده است‌

در شفاعت حق تو را بگزیده است

چون تو بخشی او یقین بخشیده است

سبزه بر دین نمو روئیده است

پایمال از ترک آن گردیده است

فکر او کوکب ز گردون چیده است

سیف بران وقت را نامیده است

هر که رمز مصطفی فهمیده است

شرک را در خوف مضمر دیده است

بهر حق در خاک و خون غلتیده است

پس بنای لااله گردیده است