فتوئی پرسید ازو مرد حلیم

گفت این چه جای فتویست ای سلیم

نعلهای بازگونه‌ست ای سلیم

نفرت فرعون می‌دان از کلیم

که تو زان دوری درین دور ای کلیم

پا بکش زیرا درازست این گلیم

چون شود از رنج و علت دل سلیم

طعم کذب و راست را باشد علیم

آن جوابات سؤالات کلیم

کش خضر بنمود از رب علیم

شیخ خندید و بگفتش ای سلیم

این درخت علم باشد در علیم

دل نهادم بر امیدت من سلیم

پس چرا بربود سیل از من گلیم

از چپ و از راست می‌جست آن سلیم

تا بجهد خویش برهاند گلیم

مستفید اعجمی شد آن کلیم

تا عجمیان را کند زین سر علیم

هم‌چو مدح مرد چوپان سلیم

مر خدا را پیش موسی کلیم

گرم‌رو چون جسم موسی کلیم

تا به بحرینش چو پهنای گلیم

جامه و دستار بر کن ای سلیم

بر میان بند یک ازاری از گلیم

لیک با یاران شفیقند و سلیم

هم عطوف و هم رؤوف و هم حلیم

دل به ما ده ما خریدار دلیم

نی خریدار تن و آب و گلیم

تا به دریایی تو ما در ساحلیم

وصف دریا را چگونه قابلیم

ذات‌ حق‌ را چون به‌ وحدت‌ قائلیم‌

فعل‌ واحد را ز واحد قابلیم‌

تو به دانش ناتمامی ای سلیم

اوست بر هر چیز تا دانی علیم

ما به تسبیح و به حمدت یک دلیم

ذات پاکت را گواه کاملیم

زآن سبب پرسید فرعون از کلیم

چیست آن ربّی که گویی ای سلیم

ور بگردانَد کسی رو ای سلیم

پس خدا بر مفسدان باشد علیم