ساخت طوماری به نام هر یکی

نقش هر طومار دیگر مسلکی

فرق نتوان کرد نور هر یکی

چون به نورش روی آری بی‌شکی

صد هزاران فایده‌ست و هر یکی

صد هزاران پیش آن یک اندکی

همچو مجنونی که بشنید از یکی

که مرض آمد به لیلی اندکی

کاشنا بودند وقت کودکی

بر وسادهٔ آشنایی متکی

وین دگر را گفت خه تو زیرکی

صد غلامی در حقیقت نه یکی

خود چه جنس شاه باشد مرغکی

مشنوش گر عقل داری اندکی

آن حکیمی گفت دیدم هم تکی

در بیابان زاغ را با لکلکی

گرگ از آهو چو زاید کودکی

هست در گرگیش و آهویی شکی

پیش ازین زان گفته بودیم اندکی

خود چه گوییم از هزارانش یکی

بلک هفتاد و دو ملت هر یکی

بی‌خبر از یکدگر واندر شکی

هر یکی گفتش که شاباش ای ذکی

باد بختت بر عنایت متکی

باطلست این زانک رای کودکی

که ندارد تجربه در مسلکی

پس گریبانش کشید از پس یکی

که ندارم در یکیی‌اش شکی

کم کن ای پروانه نسیان و شکی

در پر سوزیده بنگر تو یکی

گرچه بر ما ریخت آب و گل شکی

یادمان آمد از آنها چیزکی

گفت ای موسی کدامست آن یکی

شرح کن با من از آن یک اندکی

از هزاران می‌نگویم من یکی

ز آنکه آکنده‌ست هر گوش از شکی

هم‌چنین می‌رفت بالا تا یکی

مهتر موران فطن بود اندکی

وآن خری گفتی که با این نازکی

بر سریر شاه شو گو متکی