لیک آهن را لطیف آن شعله‌هاست

کو جذوب تابش آن اژدهاست

گفت مهر ابلهان عشوه‌ده است

این حسودی من از مهرش به است

گفت مورِ تست و ما را اژدهاست

که ز زانو تا به زانو فرقهاست

مال مار آمد که در وی زهرهاست

و آن قبول و سجدهٔ خلق اژدهاست

تا بدانی در عدم خورشیدهاست

وآنچ اینجا آفتاب آنجا سهاست

وصف پاکی وقف بر نور مه‌است

تا بشش گر بر نجاسات ره‌است

خلقت طفل از چه اندر نه مه‌است

زانک تدریج از شعار آن شه‌است

گر تو خواهی ورنه حق روزی ده است

حق طلب کن یاد آن باری به است

صدهزار آشفته اینجا گمره است

مبتدی را زین سخن دوری به است

چون بدانستم که حیرت در ره است

پس یقینم شد که خاموشی به است

تا خیالت را دلمه منزلگه است

از مه تو منزل من پر مه است

گر لبت بوسم ز بسمل چاره نیست

کافتتاح ملح از بسم الله است

یک شبی با ما نشین کز دور عمر

[...]

عقل و دین را تقویت دادن به است

زانکه این تن روی در سستی نه است

اشتهار خلق آفات ره است

کی بجوید شهره هر کو آگه است

عشق می گوید که خ اموشی به است

عقل گوید قل هم از امر شه است

چونکه او فانی فی اللّه آمده است

هر چه بیند عین حق دانسته است

داند این را هرکه زین ره آگه است

کاین وجود و هستیش، سنگ ره است

شرط اول هر که مرد این ره است

چیست دانی او تقومواله است

خواب را با مرگ ره بی منتهاست

غافی را ز ابلهی بس فرقهاست

ورنه ابله تا قیامت ابله است

زابلهی دست تصرف کوته است

گرچه در هر گوشه ای زان گنجهاست

لیک با هر گنج آن صد اژدهاست