دوست بسیار ار تو را باشد کم است

دوست بهتر ز آنچه اندر عالم است

اندرین آبی که ما را در خم است

صد هزاران نوح با طوفان کم است

عیسی مریم ز روحم یک دم است

صد هزاران روح قدسم در کُم است

دم غنیمت دان که عالم یک دم است

آنکه بادم همدم است او آدم است

دم زمن جو کآدم احیا زین دم است

فیض این دو عالم اندر عالم است

چشم بیماران که تان، فرهماست

اندر اینجا روی صحبت با شماست

رحمت من در مثل همچون هماست

سایه‌اش گسترده بر فرق شماست

در سمرقند لبش معجز نماست

آری آری خواجه ی احرار ماست

چون زمین بر هستی خود محکم است

ماه پابند طواف پیهم است

گوسفندی در لباس آدم است

حکم او بر جان صوفی محکم است

در خم گردون خیال او گم است

من ندانم درد یا خشت خم است

ماهی و از سینه تا سر آدم است

چون بنات آشیان اندر یم است

نایب حق همچو جان عالم است

هستی او ظل اسم اعظم است

از عصا دست سفیدش محکم است

قدرت کامل بعلمش توأم است

با توانایی صداقت توأم است

گر خود آگاهی همین جام جم است

زندگانی از خرام پیهم است

برگ و ساز هستی موج از رم است

هستی تو بی نشان در قلزم است

ذروه ی من سجده گاه انجم است

حکمران مهر و ماه و انجم است

شاه ما مفلس ترین مردم است

از چه رو بر بسته ربط مردم است

رشته ی این داستان سر در گم است

محفل انجم ز جذب باهم است

هستی کوکب ز کوکب محکم است

رشته ی این قوم مثل انجم است

چون نگه هم از نگاه ما گم است