که کدامین خاک همسایهٔ زرست

یا کدامین خاک صفر و ابترست

زان فکندهٔ گاو آبی عنبرست

که غذااش نرگس و نیلوفرست

کان بلیس از متن طین کور و کرست

گاو کی داند که در گل گوهرست

بر یکی خر بار لعل و گوهرست

بر یکی خر بار سنگ و مرمرست

ذره‌ای سایهٔ عنایت بهترست

از هزاران کوشش طاعت‌پرست

آنچنان پا در حدید اولیترست

که آنچنان پا عاقبت درد سرست

چون پیمبر گفته : مؤمن مُزهِرست

در زمان خالیی ناله گَرست

زین یپنلو هر که بازرگان‌ترست

بر سره و بر قلب‌ها دیده‌ورست

خاصه خرقهٔ ملک دنیا کابترست

پنج دانگ مستیش درد سرست

از هزاران یک کسی خوش‌منظرست

که بداند کو به صندوق اندرست

فرجه صندوق نو نو منکرست

در نیابد کو به صندوق اندرست

هر کسی را خود دو پا و یک‌سرست

با هزاران پا و سر تن نادرست

مرکب چوبین به خشکی ابترست

خاص آن دریاییان را رهبرست

گفت هرچه در کفم کاله و زرست

او برد زین هر سه کو کاهل‌ترست

هر که از عشقش نه شوری در سرست

گر به صورت مردم، از خر کمترست

هر که را از من سؤالی خاطرست

گو بکن اینک جوابش حاضرست

هر که را خاطر نه جای دیگرست

یعنی عاشق نیست، از خر کمترست

از پری گویی همه صحراپرست

وز هوا کام شقایق پر دُرست

تا نپرسد ار نگویی بهترست

مرد در زیر زبان دانش درست

گر صفا در ازرق و در اخضرست

هر مرقّع پوش خضری دیگرست