می‌نماید سیری این حیلت‌پرست

والله از جمله حریصان بدترست

بی‌ادب حاضر ز غایب خوشترست

حلقه گرچه کژ بود نی بر دَرست؟

حکم آن خو راست کان غالبترست

چونک زر بیش از مس آمد آن زرست

تخم مایهٔ آتشت شاخ ترست

سوختهٔ آتش قرین کوثرست

هست کرها گبر هم یزدان‌پرست

لیک قصد او مرادی دیگرست

گر غذای نفس جوید ابترست

ور غذای روح خواهد سرورست

اندرون هر حدیث او شرست

صد هزاران سحر در وی مضمرست

آن دو اشتر نیست آن یک اشترست

تنگ آمد لفظ معنی بس پرست

گفت آخر او ز من مسکین‌ترست

گفت قاصد کرده است او را زرست

پیش اهل تن ادب بر ظاهرست

که خدا زیشان نهان را ساترست

پس سر این تن حجاب آن سرست

پیش آن سر این سر تن کافرست

جامه‌پوشان را نظر بر گازرست

جان عریان را تجلی زیورست

مر دلم را پنج حس دیگرست

حس دل را هر دو عالم منظرست

این بداند کانک اهل خاطرست

غایب آفاق او را حاضرست

آن سلیمان پیش جمله حاضرست

لیک غیرت چشم‌بند و ساحرست

عمر تو مانند همیان زرست

روز و شب مانند دینار اشمرست

آنچنان رو که همه زرق و شرست

از مسلمانان نهان اولیترست

اندرو اشکال گرگی ظاهرست

شکل او از گرگی او مخبرست

دانشی باید که اصلش زان سرست

زانک هر فرعی به اصلش رهبرست

گر بدزدی و توانی ساحرست

چارهٔ ساحر بر تو حاضرست