زندگانی پیش من آن دلبرست

کز پَیَش دستم به حسرت بر سرست

در جهان بسیار سر و بی برست

بارور چون سرو کشمر کمترست

درد عشقش قسمت نیک اخترست

مس جان را کیمیای اکبرست

ساقی از آن آب توکاتش برست

دل همه دم سوزد و جان خوشترست

خودپرستی را رها کن حق پرست

بت پرست د هر که او از خود نرست

زانکه او مجذوب مطلق ابترست

صورت او زهر و معنی شکرست

قصرهای شهر دل از گوهرست

فر ش ودیوارش همه سیم و زرست

مؤمن بی صدق در دوزخ درست

کافر ار با صدق شد ز آتش برست

خار و گ ل بنگر که از یک شاخ رست

تا شود پیش تو این معنی درست

سر عشق از فهم وعقلت برترست

ذوق عاشق از مقام دیگرست

مرد معنی کی بود صورت پرست

پای معنی گیر صورت ابترست

در جفای دوست هر کو صابرست

از بلا جان غمینش شاکرست

پس سیوم اخضر چهارم احمرست

شرح هر یک گر بگویم بهترست

از خیال و عقل و فهم این برترست

اندرین ره بوعلی کور و کرست

در خودآرایی خطرها مضمرست

حلقه فتراک طاوس از پرست

بی سبکروحی و تمکین آدمی

کشتی بی بادبان و لنگرست

قرب خوبان رنج باریک آورد

[...]

وان یکی فهمید معنی را درست

لاله های شادیش از سینه رست

چو زنی در دام شهوت شد اسیر

خر به چشمش به ز طاوس‌ نرست

همچنان در چشم شهوت مرد را

دیو با حور بهشتی همبرست

چارده هیکل چو شد از وی درست

نور پاک انبیا زان نور رُست

قتل آن دشمن به تیغ دیگرست

دفع تیغ آن، به دیگر اسپرست

شورش صهبای عشقش، در سرست

مستیش از دیگران افزونترست