در خودآرایی خطرها مضمرست
حلقه فتراک طاوس از پرست
بی سبکروحی و تمکین آدمی
کشتی بی بادبان و لنگرست
قرب خوبان رنج باریک آورد
رشته را کاهش نصیب از گوهرست
عشق می بخشد تمامی حسن را
شمع بی پروانه تیر بی سرپرست
خلق نیکو عیب را سازد هنر
خامی عنبر کمال عنبرست
بی طلب سیراب می گردد ز می
چون سبو دستی که در زیر سرست
پرتو منت کند دل را سیاه
زنگ این آیینه از روشنگرست
در سخن لعلش قیامت می کند
این نمکدان پر ز شور محشرست
بر عذار لیلی آن خال کبود
چشمه خورشید را نیلوفرست
آتش درویشانه خود ای پسر
از طعام میهمانی بهترست
شیر بیگانه است آش دیگران
شوربای خویش شیر مادرست
صائب از شیرینی گفتار خود
طوطی ما بی نیاز از شکرست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به خطرات و مشکلات خودآرایی و تظاهر می‌پردازد. شاعر با تشبیهات مختلف نشان می‌دهد که بی‌سبک‌روحی و نقص در انسان شبیه به کشتی بدون بادبان و لنگر است. عشق و دوستی، حسن را به وجود می‌آورد و در عوض، حقایق زندگی مانند عیوب را با هنر می‌توان پنهان کرد. همچنین، برخی خواسته‌ها در زندگی به صورت طبیعی برآورده می‌شوند و شاعر به ارزش خویشتن‌داری و پرهیز از تظاهر اشاره می‌کند. در نهایت، او از اهمیت گفتار شیرین و خالصانه نیز سخن می‌گوید و به طبعیت و ذاتی بودن حسادت، انتظارات و شادی‌ها اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: دلربایی و خودنمایی می‌تواند خطراتی را به همراه داشته باشد؛ مانند حلقه‌ای که از پر طاووس ساخته شده، که زیبایی‌اش فریباست اما در آن نیز ردی از خطر وجود دارد.
هوش مصنوعی: انسانی که روح و انرژی ندارد، مانند کشتی‌ای است که نه بادبانی دارد و نه لنگری؛ یعنی در حالتی بلاسرپرست و بی‌هدف است.
هوش مصنوعی: نزدیکی به محبوبان، مشکلات را کم می‌کند و به انسان سهمی از ارزش و درخشش می‌دهد.
هوش مصنوعی: عشق، زیبایی را به تمام اشیاء هدیه می‌دهد، مانند شمعی که بدون پروانه می‌سوزد و تیری که بی‌حامی است.
هوش مصنوعی: افراد خوش‌خلق می‌توانند عیب‌ها را جبران کنند، همان‌طور که هنر خام می‌تواند به کمال و زیبایی عنبر، که خود ماده‌ای خوشبوست، تبدیل شود.
هوش مصنوعی: انسانی که بدون خواسته و درخواست، از نعمت‌ها بهره‌مند می‌شود، مانند ظرفی است که وقتی زیر سر قرار بگیرد، آب را جذب می‌کند و سیراب می‌شود.
هوش مصنوعی: نور مهربانی تو دل را از غم و تیرگی رها می‌کند؛ این آیینه، همواره روشنی‌بخش است.
هوش مصنوعی: این جمله به توصیف زیبایی و جذابیت سخنان معشوق اشاره دارد. لعل و نمکدان نمادهایی از زیبایی و عشق هستند که با هم ترکیب شده‌اند. در واقع، زیبایی کلام معشوق به اندازه‌ای قوی و تاثیرگذار است که به مانند روز قیامت، همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و شور و هیجان خاصی به وجود می‌آورد.
هوش مصنوعی: بر روی صورت لیلی آن خال کبود، مانند چشمه‌ای است که نور خورشید را به نیلوفر تبدیل کرده است.
هوش مصنوعی: ای پسر، آتش درویشانه خود را بر طعام میهمانی برتری بده.
هوش مصنوعی: شیر، نماد قدرت و شجاعت، در اینجا به نوعی احساس غربت و بیگانگی را به تصویر می‌کشد. وقتی که فردی در میان آدم‌های دیگر قرار می‌گیرد، ممکن است حس کند که در دنیایی غریب و ناآشنا قرار دارد. اما در عین حال، آنچه که از آن سرزمین و فرهنگ خود می‌آید، مانند شیر مادر، برای او آرامش‌بخش و دل‌انگیز است. این جمله به ما یادآوری می‌کند که ریشه‌ها و پیوندهای اصیل خود را هرچقدر هم که در میان دیگران احساس غربت کنیم، همیشه با خود داریم و این ارتباطات عمیق، منبع قوت و آرامش ماست.
هوش مصنوعی: صائب با طرز گفتارش به قدری شیرین و دلنشین سخن می‌گوید که طوطی ما دیگر نیازی به شکر ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
منکری گوید که این بس منکرست
عشق گو از کفر و ایمان برترست
عاشقی گر زین سر و گر زان سرست
عاقبت ما را بدان سر رهبرست
هر که از عشقش نه شوری در سرست
گر به صورت مردم، از خر کمترست
درد عشقش قسمت نیک اخترست
مس جان را کیمیای اکبرست
ساقی از آن آب توکاتش برست
دل همه دم سوزد و جان خوشترست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.