ختم کن عطار این اسرار را

در دلت میدار این انوار را

این زمان کرد اوعیان اسرار را

تو بدین تهمت مکن عطار را

کرد مشرف حفظ چابک کار را

تا نگهبانی کند اسرار را

گر نماند درد تو عطار را

او نخواهد کافر و دین دار را

فکرت عقلی بود کفار را

فکرت قلبیست مرد کار را

مرد را گفتا چه کردی کار را

گفت اندر سله کردم مار را

قابلی آیات پر اسرار را

حاملی الفاظ معنی دار را

چون محیطی جملهٔ‌اسرار را

چارهٔ کاری کن این بیکار را

گفت کی زنبیل باید کار را

بنده کرده مهتر بازار را

گفت آخر من کیم اسرار را

سر بریده میدوم این کار را

گفت تو کی دیدی آن رخسار را

عشق مجنون باید آن دیدار را

رنگ رویش رنگرز گلنار را

پیچ مویش زهر داده مار را

هرکه او مالک بوددینار را

مالک دینار نبود کار را

چون نداری مردیِ این کار را

میفروشی هر زمانی یار را

یعلم اللّه گر سخن گفتار را

بود مثلی یا بود عطار را

ای دل آخر ترک کن گفتار را

تا بیابی عالم اسرار را

حق ندارد دوست خلق آزار را

نیست این خصلت یکی دیندار را

بازماندی همچو سگ مردار را

کی ترا بگشاید این اسرار را

چون منم دانندهٔ این کار را

کی بود ترسی ز هر گفتار را‌؟