گفتم ای کفشت سرم را همچو تاج

ای ازو هر میخ ملکی را خراج

دل که شد زآن زلف سودایی مزاج

نیستش غیر از تو معجون علاج

زهر ناب از دست تو عذب فرات

بی تو آب زندگی ملح اجاج

زلفت از دامن فشاند آن خاک پای

[...]

هر خلل کز پیری افتد در مزاج

نیست مقدور طبیب آن را علاج

پای تا سر لایق تختی و تاج

نیست تخت و تاج را بی تو رواج

رخنه کز نادانی افتد در مزاج

یابد از دانا و دانایی علاج

هر عمل دارد به علمی احتیاج

کوشش از دانش همی گیرد رواج

کرد درد غیر را دلبر علاج

داد ما را رشک تغییر مزاج

ناصحا مستغنیم از پند تو

نیست با پند تو ما را احتیاج

باز نقد اشکم از سودای تو

[...]

تا برون آیم ز فقر و احتیاج

گیرد آن دکان و بازارم رواج

از غم تجدید و ظل احتیاج

ممکن است و نیستی ممکن علاج

سهل مشمر کار این فاسد مزاج

مسهلی باید که بپذیرد علاج

پاک باید کرد دل را از لجاج

تا نیفتد حاجتی با احتیاج

گه گرفتار تقاضای خراج

گه از او دیوانیان خواهند باج

گر پرند دشت بخشد تخت و تاج

سازدت امروز محتاج بلاج

نفس را عارض شده سوءالمزاج

الله الله کوششی کن در علاج

عذب باشد می شود تلخ و اجاج

آب باشد می شود آتش مزاج

شمع کافوری و مصباح زجاج

مسند دیبا و مسندگاه عاج

در جوابش گفت آن عادل مزاج

کای کمیل معنوی اَطْفِ السراجَ

نور توحید است آن لامع سراج

هَیْکَلُ التَّوحیدِ مِشْکوةُ الزُّجاج

قسم اول آمده همچون زجاج

قسم دویم چیست مصباح السراج

هست شاهان را به نورش احتیاج

چهره دارد سندروسی تن چوعاج