ای به یاد خلق تو در بزم چرخ

زهره نوشیده فراوان جام‌ها

ساعد کلک تو از چاه دوات

می برآرد آرزو را کام‌ها

داده بر دست سعادت هر زمان

[...]

نور دین ای ذات تو کان هنر

کان چه باشد؟ خود سراسر گوهرست

زنده همچون شمع از نور دلست

هر کرا تا بی ز مهرت در سرت

از برای نوعروس خاطرت

[...]

ای که با الفاظ گوهر بار تو

سعی ضایع در جهان کان کندنست

کار طبع دلفروزت روز و شب

بیخ غم از طبع یاران کندنست

دشمن ار داری تو،بهرام فلک

[...]

ای خداوندان انبار علف

هیچ می دانید کم خر گرسنه ست؟

هان و هان بر خود ببخشاید از آن

شاعری کو راخری نرگرسنه ست

گفتم اکنون میوه های خوش خوریم

کین دو شاخ نو بهم پیوسته شد

خود ندانستم که ققل و پرّه اند

کین بدان پیوسته شد در بسته شد

در نگر در صدر دیوان و ببین

خواجگان نو که صف پیوسته اند

سر بسر بازاریان مختلف

جمع گشته جمله در یک رسته اند

دست خلقی تا قلم بگشاده اند

[...]

صاحبا عمریست تا از عدل تو

عالمی در انتهاز فرصه اند

تا نظر در کار آنها افگنی

کز تظلّم رافع این قصّه اند

لعبها بینند در شطرنج ملک

[...]

از علامتها که در آخر زمان

آن دلالت بر قیامت می کند

هست روشن این که برفرمانها

این خر مقبل علامت می کند

هر کرا جای این نگارستان بود

دایم اندر روضۀ رضوان بود

بیت معمورست و تا این خانه هست

خاندان ملک آبادان بود

گر جهان طوفان غم گیرد چه باک؟

[...]

حسن رایت دانم ار آگه شود

زینچ من کردم درین وقت اختیار

در بتر جایم کند حالی بخشم

پنچ شش خروار ازین دار چنار

[...]

صاحب عادل شهاب ملک و دین

ای درونت مهبط روح الامین

تابرآوردی سر از جیب سخا

بحر می دزدد کف اندر آستین

بر امید آن که تا بخشی مرا

[...]

قدوۀ اهل مهانی ای که هست

مهر تو همواره یار غار من

مایه از طبع تو اندوزد همی

چشم دریا طبع گوهر بار من

مدح تو همچون شهادت می رود

[...]

سرورا رسم تصوّف آن بود

کز تو می بیند دل اگاه من

تربیت بر سنة الله می کنی

زان که هستی پیر نیکو خواه من

جملگی از پیش من برداشتی

[...]

ای ز تو کار همه کس بر مراد

تا کی آخر کار ما باشد چنین ؟

خود روا داری تو از روی کرم

کین دعا گو بی نوا باشد چنین

من نگویم هیچ و تو باشی خموش

[...]

ای خبر داری که شوخان جهان

عاجزند از دیدۀ بی شرم تو

گرچه سختم در غلط می افکند

پرسش کرم و حدیث نرم تو

هیچ آزرم منت در طبع نیست

[...]

بر سر ما آمد ابر بهمنی

همچو سلطان بر سپاه ارمنی

شد به چشم من سیه گیتی ز برف

گرچه زاید از سپیدی روشنی

گر سپید آمد سیه کاری برف

[...]