ماه تیرست ای نموده تیره از روی تو ماه

می درین مه لعل روشن گردد ای مه می بخواه

وقت نعمتهاست لیکن نعمتی چون می مدان

جان بدین گفته که من گفتم گواه آید گواه

دل به می تازه ست تازه جان همی شادست شاد

[...]

صدهزاران سال میمون باد جشن مهرماه

بر شهنشاهی که دارد صدهزاران مهر وماه

بندگانش مهر و ماه اند وز فرخ طلعتش

روز ایشان هست فرخ‌تر ز جشن مهر ماه

یک تن است او از عدد وز نصرت و تایید هست

[...]

در سعادت همچنین آسوده بادی سال و ماه

از بزرگان و ز بزرگی مر ترا اقبال و جاه

هست دولت را اساس و هست ملت را پناه

حضرت خوارزمشاه و خدمت خوارزمشاه

خسرو عادل ، علاء دولت ، آن کز عدل اوست

هم خلایق را امان و هم شرایع را پناه

مسند خوارزمشاهی تا مسلم شود بدو

[...]

آنکه روی چرخ را زینت بانجم داد و ماه

داد ملک شرق را زینت بخیل شاه و شاه

شهریار شیردل خوارزمشاه آتسز که هست

در سر شمشیر او پیروزی دین الله

دولتی شاهی که بی کوشش سپهر از بهر او

[...]

بر امیران سخن مدح وزیر پادشاه

واجب آمد چون ز بستان گل برانگیزد سپاه

تا چو گل معنی برانگیزاند از بستان طبع

آنکه باشد مادح صدر و وزیر و پادشاه

خسرو دستار بندان آنکه دارد خسروی

[...]

مشرق خورشید عدل است این همایون بارگاه

ملک و دین را تا ابد در ظل او بادا پناه

کوس ملت زد چو زد انصاف در صحنش حکم

جفت دولت شد چو کرد اقبال در طاقش نگاه

هم نشیب مرکزش را فرق قارون تکیه جای

[...]

مفخر دیهیم و گاه و زینت چتر و کلاه

صورت اقبال دولت شاه بن بهرام شاه

مفخر دیهیم و گاه و زینت چتر و کلاه

صورت اقبال دولت شاه بن بهرام شاه

مفخر دیهیم و گاه و زینت چتر و کلاه

[...]

هرچه فرّ و جاه قدرست ای همایون بارگاه

در حریم حضرتت جمع آمد از اقبال شاه

در ازل چو نقش نیرنگ تو می زد نقش بند

دولت اندر آستانت کرد خود را جایگاه

بر فضای ساحت قدر تو گردون راست رشک

[...]

صاحب عادل، مجیر الملک، صدر الدین پناه

نجم دین، نور جهان مکرمت، گردون جاه

صاحب عادل، مجیر الملک، صدر دین پناه

نجم دین، نور جهان مکرمت، گردون جاه

صاحب عادل، مجیر الملک، صدر دین پناه

[...]

چون همه ملک وجود خانهٔ شاهست و شاه

راه چه جویی به غیر؟ بیش چه پویی به راه؟

ای که نچیدی گلش،، در گل خود کن نظر

ای که ندیدی رخش، در دل خود کن نگاه

تا تو به خود می‌روی، گر چه نه بد می‌روی

[...]

ایصبا لطفی بود گر بگذری یک صبحگاه

بر جناب خسرو خسرو نشان کر ایشاه

آنکه گردون در هنر همتا ندیدش گر چه کرد

بارها از مرکز ماهی نظر بر اوج ماه

ورچه هم ممکن بود دیدن نظیرش در هنر

[...]

ای صبا از بخت نیک ار اتفاق افتد ترا

چونکه یابی راه سوی شهریار دین پناه

آنکه باشد لطف و عنفش از طریق خاصیت

دوستانرا جانفزای و دشمنانرا عمر کاه

خسرو عادل نظام ملک و دین کز عدل او

[...]

ای فلکقدری که دایم بر بساط حضرتت

خسروان عهد را چون بندگان ساید جباه

باد زیر پای پیل حادثات افکنده سر

هر که طبعش با تو کژ دارد چو فرزین رسم و راه

بنده را در وجه خرجی اسب و استر صرف شد

[...]

صاحب عادل جلال ملک و دین دستور شرق

ای ز رفعت خاک پایت افسر خورشید و ماه

نفثه المصدور خواهم عرضه کردن پیش تو

گر چه داند رای صاحب حال من بی اشتباه

بر بساط حضرتت چون رخ نهاد ابن یمین

[...]

چون دم عیسی عهد آمد نسیم صبحگاه

شاید ار جان یابد از لطفش تن مردم گیاه

ز آنکه باد صبحگاهی از طریق خاصیت

شد چو آب زندگی راحت فزای و رنج کاه

در شگفتم از بنفشه تا چرا شد قد او

[...]

سایه ی یزدان جمال الدین شه گیتی پناه

خسرو اعظم ابواسحق بن محمود شاه

صاحب سلطان نشان دستور اعظم شمس الدین

ای جلال رفعتت را اوج گردون پایگاه

چون ز سدر آستان حضرت تو برگذشت

شاید ار سجده برندش هر زمان خورشید و ماه

چشمه خورشید را خون گردد از بهر تو دل

[...]

آسمان با سینه ی پر آتش و پشتی دو تا ه

شد به های های گریان بر سر بیرام شاه

شد وجودی نازنین صافی تر از آب حیات

در میان خاک ریزان (طیب الله ثراه)

در میان خاک پنهان چون تواند دیدنش

[...]

منت ایزد را که ذات خسرو گیتی پناه

در پناه صحت است از فیبض الطاف اله

منت ایزد در آ که شد بر آسمان سلطنت

از خسوف عقده ی ایام ایمن ماه جاه

احمد عیسی نفس ایمن شد از تشویش غار

[...]